ตาจะปิดแล้วววววว

เคยไหม เวลาที่งานไม่เสร็จ แล้วทำอะไรไม่ได้
คือมันง่วงและมันต้องนอน

ตอนนี้ง่วงมาก
ความง่วงระดับนี้กับสคริปต์รายการ 3 เทป
โอ้เย...
ยากอยู่ทีเดียว

อัพเดทสถานการณ์ชีวิตให้ฟังอย่างคร่าวๆ
พรุ่งนี้ถ่ายรายการ 4 เทป
สคริปต์เสร็จ 1 เทป (มันกลับมาแล้วววววว ชีวิตการทำ TV ม่ายยยยยยยยยยย)
ฉากและprop ยังถือว่าไม่เรียบร้อย
content ยังไม่ครบเลยยยยยยยย
scoop ในรายการ ยังมีปัญหาที่ไม่ลงตัว
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ยากเกินปายยยยยยยยยยย
.
.
.
.
.
.
และคำตอบก็มา

ไม่มีอะไรที่ยากสำหรับพระเจ้า

ทำใจไปเลยดิ ว่าจะไม่นอน

แล้วก็ทำมันซะให้เสร็จ

ได้ค่ะพระองค์
ได้ค่ะ
อีก 2วัน
มันก็จะเสร็จแล้ว
อีก 2วัน

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

สงบสติอารมณ์แล้วไปทำงานซะ

เมื่อต้องแยกทัพ

ครั้งแรกที่ออกอากาศรายการของ Gsus7 ทาง Nic Channel
เหลือทีมงานประจำบริษัทอยู่ประมาณ 2 คน
แล้วก็อาสาสมัครอีก 2-3 คนมาช่วยตัดต่อ ดูแลคอม และอยู่เป็นเพื่อน
ที่เหลือไปออกรบที่เชียงใหม่กันหมด

เป็นการแยกกันรบที่น่าตื่นเต้นมาก
ที่มหนึ่งซึ่งแทบไม่เคยออกกอง ต้องแบปอุปกรณ์ทั้งหมดไปถ่ายทำถึงเชียงใหม่
อีกทีมหนึ่งที่ต้องเอา 4 รายการออกอากาศให้ทัน ทั้งที่แทบยังไม่มีอะไรเสร็จเลย
พอได้มาเจอกัน ก็แลกเปลี่ยนประสบการณ์ไม่รู้จบ
(ตอนนี้ยังเล่าไม่ครบเลยมั้ง ว่าอยู่กรุงเทพ เจออะไรบ้าง)

และมันกำลังจะเกิดขึ้นอีกครั้งหนึ่ง
วันนี้มีงานออกบูท TACGATOON ที่เมืองทองธานี
ทีมหนึ่ง (ซึ่งกินไปเกือบทั้งบริษัท) ออกไปดูแล 3 บูธ
เอาที่จริงจำนวนคนไม่ถึง 10 คน ที่ต้องดูแล 3 บูธและเล่นเกม ขึ้นเวที มีพาเหรด รับสมัครสมาชิก
พอหรือเปล่ายังไม่รู้

แต่เราอยู่อีกทีม
2 คน กับ 1 อาสาสมัคร
และงานมากมายหน้าคอมที่ยังไม่เสร็จ

ความน่าตื่นเต้นมันกำลังจะกลับมาอีกแล้ว++++

วู้ว
ทำงานให้พระเจ้านี่มันตื่นเต้นจริงๆเลย
อีก 9 วันที่เหลือคงมีอะไรนับล้านมาเล่าสู่กันฟัง


พระเจ้าดูแล เสริมกำลังและอวยพรเพื่อนพี่น้องทุกคนนะ
อยู่กันคนละที่
แต่ใจก็ไม่ต่างกันนักหรอก
ทำให้พระเจ้าองค์เดียวกัน

เราไม่สามารถทำน้อยกว่าดีเลิศได้

แม้ดีเลิศแล้วแต่ก็ยังไม่ดี
แม้ไม่ดิเลิศของเรา
แต่อาจจะดีเลิศแล้ว สำหรับคนอื่น
แม้ดีเลิศของคนอื่น อาจจะไม่ใช่ดีเลิศของเรา

พี่ชายคนหนึ่งบอกไว้ใน comment ว่า "เราไม่สามารถทำน้อยกว่าดีเลิศได้"
(ไปเปิดอ่านเอาเอง)
เนื่องจากความเป็นมนุษย์ ทำให้ความดีเลิศจำกัด
แต่พระเจ้าคงอวยพรเราไม่ใช่ที่ผลงาน
แต่เป็นที่ความตั้งใจ

ความดีเลิศของเราที่ไม่ดี
อาจเป็นความดีเลิศในสายพระเนตรพระเจ้าก็ได้
ถ้าเราตั้งใจทำมันอย่างดีเลิศ


วันนี้พระเจ้าพูดด้วย (ผ่านบทเรียนตอนเช้า) บอกว่า
พระเจ้ารู้จักเราทุกสิ่ง
รู้ว่าเราทำอะไรได้ ทำอะไรไม่ได้
รู้ว่าเราทำบาปอะไรมา
รู้ว่าเราคิดยังไง เป็นยังไง อ่อนแอแค่ไหน

แต่พระเจ้าก็ยังให้โอกาสเราและเลือกเรา

ลึกเข้าไปแตะถึงหัวใจเลย
ความดีเลิศจากหัวใจของเรา
น่าจะเป็นความดีเลิศของพระเจ้าด้วย (หมายความว่า ทำไปเถอะ เต็มที่!!)

เครียด

เครียด
เครียด
เครียด
เครียด
เครียด

T_T





ขอโทษค่ะพระเจ้า
ขอบคุณพระองค์

ความยิ่งใหญ่ของพระเจ้า -------------------> ยาวไป ไม่มีที่สิ้นสุด

อยากเล่าให้ฟัง เกี่ยวกับงานที่ Gsus7 กำลังรับอยู่ตอนนี้
ด้วยกำลังคนเพียง 20 คน

--รายการ TACGATOON 5 เทป ที่ยังไม่มีอะไรเลย
--งานแถลงข่าวที่โรงภาพยนตร์ เชิญ media, TACGA, MCOT, Agency อย่างเต็มที่
--งานออกบูทที่ Challenger Hall สำหรับ TACGA 3 บูท 9 วัน
--ทำนามบัตร แฟ้ม และ showreel ของ Gsus7
--Gsus7 TV ออกอากาศ 24 ชม. เป็นรายการคริสเตียนทั้งช่อง

งานทุกอย่าง...
เป็นช่วงเริ่มต้นที่ยังไม่มีอะไรเลย
เป็นงานที่เราไม่เคยทำ
เป็นงานที่ไม่มีงบประมาณ
เป็นงานที่โผล่มาตอนที่งานเยอะอยู่แล้ว

ยิ่งทำไปเรื่อยๆ ก็ยิ่งมีงานเรื่อยๆ ยิ่งเห็นพระพรและการเปิดทางเรื่อยๆ
และเชื่อว่าพระเจ้าจะทรงนำเราไปเรื่อยๆ ด้วย

เพราะพระเจ้ายิ่งใหญ่มากกว่านั้น
มากกว่างานร้อยแปดอย่างที่เราต้องทำ
มากกว่าความไม่รู้เรื่องของเรา
มากกว่าความเหน็ดเหนื่อยที่เรามี


พระเจ้ายิ่งใหญ่กว่านั้นนะ
จำไว้ให้ดีค่ะ

ขอบคุณพระเจ้า

...สาเหตุแห่งความ Down...

ไม่รู้
อยู่ดีๆ ก็รู้สึก Down ขึ้นมา
เพิ่งจะบอกตัวเองไป ว่าไม่คิดอะไรไร้สาระ
และแล้วมันก็กลับมาจนได้
คิดไร้สาระ เพราะคิดเรื่องที่มีสาระไม่ออก
ขี้เกียจคิดงาน... ว่างั้นเหอะ

แป๊บนะ...
เดี๋ยวมา
ไปหาสาเหตุก่อน

หลายครั้งเราเดินตามอารมณ์และความรู้สึก
แต่ไม่เดินตามความจริงที่พระเจ้าบอกไว้
อารมณ์เรายิ่งเปลี่ยนง่าย
เดี๋ยวอารมณ์ดี เดี๋ยวเซ็ง
เดี๋ยวคิดถึงเรื่องนั้นก็เฮิร์ท
เดี๋ยวคิดถึงเรื่องนี้ก็มีความสุข

แล้วมันจะไปมั่นคงได้ยังไงล่ะ ชีวิตแบบนี้

กลับมาฟังและคิดในสิ่งที่ถูกต้อง
ยืนอยู่ในจุดที่ถูกต้อง
ดำเนินชีวิตด้วยความเชื่อและมั่นใจ


บทเรียนวันนี้คือ สำรวจใจตัวเองให้เร็วไว
และจัดการในสิ่งที่ต้องจัดการซะ
จะได้ไม่ค้างคา มาทำให้ชีวิต down อีกนะ

สู้ๆๆๆๆๆๆ

ชาวโลกสู้ๆ

ช่วยกันสร้างบ้าน /\

การทำงานที่ Gsus7
เหมือนกับการสร้างบ้านที่ยังสร้างไม่เสร็จ
ทุกคนต้องช่วยกันลงแรง
ก่ออิฐขึ้นทีละนิด
แล้วคอยดูแลตรวจสอบความปลอดภัยมั่นคง
ขณะเดียวกัน ก็ค่อยๆ ตกแต่งบ้านไปทีละนิด

มีคนบอกว่า การเข้าไปอยู่ในบ้านที่เสร็จแล้วก็สบายดี
แต่เราจะไม่มีโอกาสไปแต่งแต้ม ต่อเติมอะไรได้เท่าไหร่

วันนี้เรากำลังสร้างบ้านใหม่
เราเลือกทำเล เลือกสี เลือกโครงสร้างบ้านได้
ตามความตั้งใจของเรา

มันคงเหนื่อยหน่อย (ไม่หน่อย เหนื่อยมาก)
แต่มันเต็มไปด้วยความสุขและความภูมิใจ
อย่างน้อยเราก็เชื่อว่า
บ้านหลังนี้จะต้องเป็นบ้านที่ใหญ่โตและสวยงามแน่นอน

นึกถึงอนาคตข้างหน้าแล้วน้ำตาจะไหล
ดีใจในสิ่งที่พระเจ้ากำลังจะทำต่อไปน่ะ
(ไม่ใช่เครียดหรือกลัวทำงานหนักนะคะ อย่าเข้าใจผิด)

แต่มันเหนื่อยจริงๆ นะเนี่ย
-_-"

มนุษย์สมองซีกขวา -_-"

ทำไมคนส่วนใหญ่ถึงถนัดการใช้มือขวา

สมองซีกขวา ควบคุมการทำงานของอวัยวะซีกซ้าย
สมองซีกซ้าย ควบคุมการทำงานของอวัยวะซีกขวา

คนชอบใช้มือขวา เพราะสมองซีกซ้ายของคนส่วนใหญ่ทำงานหนักกว่าสมองซีกขวารึเปล่า

สมองสองซีกนี้ทำหน้าที่ต่างกัน
ฝั่งซ้ายเขาใช้เหตุผล
ส่วนฝั่งขวา เน้นจินตนาการ
(ที่จริงมันมีหน้าที่ความซับซ้อนที่แตกต่างกันหลายอย่าง ไป search google ดู แล้วจะรู้ค่ะ)

แสดงว่า คนส่วนใหญ่มักจะใช้เหตุผลมากกว่าจินตนาการหรือความคิดสร้างสรรค์
(นี่คิดตามตรรกะอยู่นะ)

นี่อาจเป็นเหตุผลที่ตอบคำถามว่า ทำไมศิลปินและนักสร้างสรรค์ pure art ต่างๆ ถึงมีน้อยกว่าคนทั่วไป
(โดยเฉพาะในประเทศไทย ที่แม่ส่วนใหญ่ไม่ยอมให้ลูกใช้มือซ้ายเขียนหนังสือ)

ความคิดสร้างสรรค์ คือ การสร้างสิ่งใหม่จากศูนย์, source ที่มีก็เพียงแค่ข้อมูลที่เกี่ยวข้องบางอย่าง
ไม่ใช่เรื่องง่าย สร้างสรรค์มากไปก็อาจจะกลายเป็นเพ้อฝัน

สมองซีกซ้ายช่วยเราในการประมวลความคิด สรุปและต่อยอด
แต่ถ้าใช้สมองซีกนี้ส่วนเดียว โลกก็คงไม่ค่อยจะน่าอยู่สักเท่าไหร่
เหตุผลหรือความจริงหลายอย่างบนโลก มันมีเพียงแค่หนึ่งเดียว เช่น 1+1 ก็เท่ากับ 2
มันจะสนุกได้ยังไง ถ้าความจริงนำไปสู่ข้อสรุปได้เพียงอย่างเดียว

คนที่ประสบความสำเร็จ น่าจะเป็นเพราะเขาเห็นคุณค่าของสมอง 2 ซีกอย่างเท่าเทียมกัน
ศิลปินเก่งๆ มีน้อยก็จริง แต่ดังคับโลก สร้างแรงบันดาลใจให้เด็กรุ่นหลังได้นับร้อยปี
(ถ้าเป็นศิลปินปัจจุบัน รวยง่ายอีกต่างหาก)
ศิลปินพวกนี้ถ้าติสต์แตกไม่สนใจใคร ทำงานสื่อสารไม่รู้เรื่อง ไม่มีความหมายใดๆ
ใครมันจะไปฟัง

พวกนักวิชาการ เหตุผลสนับสนุนร้อยแปดพันประการ ถ้าบริหารสมองซีกขวาไม่เป็น
วันหนึ่งเครียดจนสมองซีกซ้ายระเบิด
แล้วดันควบคุมสมองซีกขวาไม่ได้
นั่นไง นักวิชาการก็เพ้อฝันได้เหมือนกันนะ

++ อยากเป็นมนุษย์ที่ใช้สมองสองซีกได้อย่างมีประสิทธิภาพ ++
แต่ขอเอียงไปส่วนของสมองซีกขวาสักหน่อย
++ นั่นหมายความว่า อยากเป็นศิลปินที่มีเหตุผล มากกว่าผู้บริหารที่มีความคิดสร้างสรรค์ ++

แต่ยังไงก็เถอะ รักสมอง 2 ซีกให้เท่ากัน
เข้าใจมนุษย์ทั้ง 2 แบบให้ได้เหมือนกัน
ใครจะใช้สมองซีกไหนในการดำรงชีวิตมากกว่า
ก็ไม่ใช่เรื่องวุ่นวายของชีวิตเราแล้วล่ะ

สวัสดีชาวโลกซีกซ้าย

ดึกได้ขนาดนั้น -_-"

นี่มันตีสามครึ่งแล้ว
(เวลาที่ขึ้นบนบล๊อกอาจจะไม่ตรง ปรับไม่เป็น)
เป็นตีสามครึ่งที่ง่วงน้อยมาก
สงสัยวันนี้ตื่นสายจัด
เล่นเอาซะเต็มอิ่ม -_-"

งานบางอย่างต้องการแรงบันดาลใจ
งานบางอย่างต้องการความสนุกสนาน
งานบางอย่างต้องการความถนัดส่วนตัว
งานบางอย่างต้องการเวลาและสมาธิที่เฉพาะเจาะจง
งานบางอย่างต้องการคนบางคนอยู่ใกล้ๆ
งานบางอย่างไม่ต้องการอะไรเลย นอกจากความรู้สึกพิเศษที่เกิดขึ้น
เมื่อได้ทำงานที่เป็นตัวของตัวเองมากที่สุด

ทำไมบางวันตี 1 ก็ง่วงแล้ว
ทำไมบางวัน (อย่างวันนี้) ทำงานเรื่อยเปื่อยได้ถึงตี 3

สงสัยเป็นเพราะกาแฟที่กินไปตอน 6 โมง มันเข้มมากๆๆๆๆ
กิน 2 คำ ปวดหัวไป 2 ชม.
หน้าตึงยังกะกินเหล้า
สมองตื่นยังกะโด๊บยา

หรืองานหลายอย่างต้องการกาแฟจริงๆ

++บทความนี้อุทิศให้เพื่อนคนหนึ่งที่อยากทำงานที่ตัวเองรัก
แต่ไม่สามารถทำได้ เนื่องจากข้อจำกัดเยอะแยะมากมายเหลือเกิน
จำไว้แกเอ๋ย...
ไม่มีงานอะไรหรอกที่แกจะมีความสุขกับมันได้ตลอดเวลา
นอกจากว่าแกจะมีความสุขกับตัวแก และคนนั้นที่อยู่ข้างๆ แกตลอดเวลาให้ได้เสียก่อน++

กาแฟสักแก้วไหม??

What's a Relationship!

ความสำคัญของความสัมพันธ์เป็นเรื่องจริงจังมาก
หลายครั้งเรามีความสุข ก็เพราะเรื่องของเรากับเรื่องของคนอื่นมันไปด้วยกัน

แต่หลายครั้งไม่ใช่ เพราะเราไปกับใครบางคนไม่ได้
ความไม่เข้าใจทำให้เกิดความรู้สึก "ไม่ได้ดั่งใจ"

คนหนึ่งไม่เกรงใจ
คนหนึ่งไม่เข้าใจ
คนหนึ่งไม่กล้า
คนหนึ่งไม่เห็นใจ
คนหนึ่งไม่ให้อภัย
คนหนึ่งไม่คิดถึงคนอื่น

คนที่อยู่ข้างๆ ก็ล้มได้ง่ายๆ

เราอ่อนแอได้อย่างไม่น่าเชื่อเพราะคนรอบข้างของเรา
และเราก็เข้มแข็งได้อย่างไม่น่าเชื่อ เพราะคนรอบข้างของเราเหมือนกัน

++---++----++

วันนี้เกิดความรู้สึกบางอย่าง
เหน็ดเหนื่อยกับเรื่องบางเรื่อง

สิ่งที่อยากทำ
คือซุกอยู่ข้างๆ แม่
แล้วก็นอนเฉยๆอยู่อย่างนั้น

++---++----++

ถ้าไม่เหนื่อยคงไม่คิดถึงแม่ขนาดนั้น
บางทีเราก็ต้องการอ้อมกอดของคนที่ไม่เข้าใจความกังวลอะไรของเราเลย

ชีวิตเป็นสิ่งที่ดีนะ
พระเจ้าน่ารักเสมอในชีวิตของเรา
แม้กระทั่งความเหน็ดเหนื่อยและอ่อนแอ
ก็เกิดขึ้นมาในบางขณะ เพื่อที่จะให้เรารู้จักความรักที่อบอุ่นของพระเจ้า
และความรักเพียวๆ ง่ายๆ ของคนที่อยู่ใกล้ๆ เรา


http://www.onopen.com/2006/02/771


เพราะโลกหมุมด้วยความรัก
และถ้าคุณอยู่คนเดียว คุณจะรู้จักความรักได้ยังไง

Creative Director!!!

เคยบอกพี่นิยมไว้ว่า...

ชอบงานครีเอทีพ งานเขียนบท คิดนู้นนี้นั้น

ชอบมากกว่าการ produce

แต่ด้วยสถานการณ์ต่างๆ (และการทรงเรียกของพระเจ้า)

เราก็ได้กลายไปเป็น producer งาน production ต่างๆ

เมื่อวันเสาร์ มีการ set up ทีม production ใหม่ขึ้น

งาน production มี producer เกือบเต็มแป้น

ชื่อไอ้หมี่อยู่บนสุด ดูภาพรวมทั้งหมด

น้องกิ๊ฟ (ซึ่งเป็น marketing ของบริษัทเรา หุหุ) บอกว่า

ตำแหน่งนี้มีชื่อว่า Creative Director

คือคิดงานลงไปให้ production ผลิตรายการและผลงานออกมา ++

ที่ผ่านมาก็ทำหน้าที่นั้นอยู่แล้ว

คิดงานเบื้องต้น ทำเนื้อหา แล้วให้คนไปผลิตต่อ

ตำแหน่งชื่ออะไรก็ทำงานเหมือนเดิมแหละ

จริงไหม?

เราคงเหมาะกับงานคิดๆๆๆๆๆ มากกว่างาน production แหละนะ

แม้จะคิดไม่ได้เก่งอะไรนัก ไม่ได้ creative เริ่ดหรู

แต่น่าจะพอไหว

Creative Director เหรอ

ต้องดูกันไป

+++++.....+++++

วันนี้มี wording ใหม่

How far you can see!

เรามองไปไกลแค่ไหน

เราก็จะไปได้เท่านั้นแหละ

คงต้องเพิ่มความเชื่อ ความหวังใจ วิสัยทัศน์

และเพิ่มกำลังใจในการทำงานของตัวเอง

การบริหารคน จัดการระบบ

ไว้วางใจคนภายใต้

แก้ปัญหาเฉพาะหน้าให้เร็วที่สุด

เรียนรู้จักโลกภายนอกให้มากเข้าไว้

ทำในสิ่งที่ควรทำก่อน

+++++....+++++

ชีวิตของมนุษย์คนหนึ่ง ทำไมมีความสุขได้ขนาดนี้เนี่ย

ขอบคุณพระเจ้านะคะ

กลับมาแล้วววววว @(>_<)@

ตอนแรกตั้งใจว่าจะเขียนให้ได้ทุกวัน
เพราะแต่ละวันในชีวิตมันมีเรื่องให้เขียนเยอะแยะ
แต่อาจจะเป็นเพราะไอ้เรื่องเยอะแยะนี่แหละ
เลยทำให้ไม่ได้เขียนทุกวัน
แป่ว!
งงล่ะสิ

ลุกขึ้นมาแต่เช้าตรู่ (แปดโมงกว่า เช้าตรู่ที่ไหนล่ะ -_-")
เพราะว่าเมื่อวานมีเรื่องดีๆ เพียบเลย

ตกลงงานที่เราตั้งหน้าตั้งตาทำและรอคำตอบอยู่
ก็ได้คำตอบจริงๆ แล้วด้วย
เป็นคำตอบที่ดีเลยล่ะ

สมาคม TACGA เลือกเราเป็นพันธมิตรทำรายการส่งช่อง 9 (แม้จะยังไม่เป็นทางการ แต่ก็ดูน่าจะไปไหว)
รายการ Camera cafe ที่ทำไปให้เสนอเนชั่น เขาก็บอกว่าน่าจะได้แน่
ส่วนโรงเรียนสอนดนตรี ไม่ต้องไปทำแว้ว แต่ได้กำไรจากเว็บเกือบหมื่นแน่ะ
งาน Event ก็น่าจะกำลังไปได้สวย (เชื่อว่าอย่างนั้น)

เมื่อวานเช้าๆ ยังหดหู่อยู่เลย
กลัวไปหมด กลัวอะไรก็ไม่รู้
พระเจ้าก็น่ารัก

รักษาจนหายได้

อิอิ

Gsus7 จงเจริญ
เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

นี่แหละ ชีวิต

หลังจากที่ผ่านมรสุมความเครียดมาหลายวัน
weak มาก ทั้งร่างกายและจิตใจ
(ส่วนจิตวิญญาณก็ยังร้องหาพระเยซูอยู่ร่ำไป หุหุ)

เริ่มต้นสัปดาห์มาก็ได้รับคำหนุนน้ำใจเพียบ!
ใครที่ท้อใจ สับสนกับชีวิต คิดอะไรไม่ออก
เตรียมตัวฟังเสียงของพระเจ้าได้ในย่อหน้าสุดท้าย

ตอนนี้ก็สัญญากับตัวเอง โดยมี blog เป็นพยานปากเอกก่อน
++ จะหาสมุดเล็กๆ จดข้อคิดใหม่ๆ ที่ได้ทุกเวลา ++
++ จะเขียนหนังสือ "When He call me to be a TV producer" เพื่อให้คนเห็นความยิ่งใหญ่ของพระเจ้า
(และความซุยของเรา) ใน Gsus7 ++
++ จะอธิษฐานเผื่อทุกคนที่รับปากเอาไว้แล้ว (วันหนึ่ง อาจถึงขั้นมีสมุดจนคำอธ.เผื่อ) ++
++ จะเตรียมทุกอย่างอย่างดีเลิศ ทั้งบทเรียน วาระการประชุม ผลงานต่างๆ ++
พลาดมาเยอะเหลือเกิน อยากกลับใจใหม่ให้รู้แล้วรู้รอด

ข้อคิดประจำวัน
.. ทำทุกอย่างเหมือนเป็นครั้งสุดท้าย ..
.. ความรับผิดชอบ คือการทำอย่างดีที่สุด แม้เป็นสิ่งที่เราไม่ชอบ ..
.. เห็นคุณค่า deadline ทุกครั้ง ..
.. อุปสรรคปัญหาเกิดขึ้นทุกวัน ไม่เว้นวันหยุดราชการ -- จงอยู่กับมันให้ได้ ..
.. จงรักพระเจ้าให้มาก จนกล้าที่จะเลือกพระเจ้าก่อนในทุกกรณี ..
.. งานทุกอย่าง ปัญหาทุกสิ่ง มันมีทางออกที่ดีที่สุดของมันอยู่แล้ว ..
.. อย่าใช้แค่ประสบการณ์ตัวเองในการสอนคน แต่เปิดพระคัมภีร์ให้เขาเห็นเลย ..
.. ที่มืดในชีวิตเรา คือที่โล่งแจ้งของพระเจ้า ..
.. อย่าเลิกงานโดยไม่รู้ว่างานไปถึงไหนแล้ว ..
.. ศุนย์กลางของพระเจ้าคือมนุษย์ จงให้พระเจ้าเป็นศูนย์กลางของเรา ..
.. การทนทุกข์บนโลก 10 ปี ไม่ทรมานเท่าอยู่ในนรก 10 วินาที ดังนั้นอย่ามีอะไรมาทำให้เราท้อใจ ..
.. ทำไมเราเห็นคุณค่างานนอกบ้านมากกว่างานในบ้าน ..
.. คนที่รับความเป็นเราได้มากที่สุด ก็คือครอบครัวของเรา ..
.. อย่าคุยกับเพื่อนเฉพาะตอนมีธุระ ..
.. คนพิการก็เป็นประธานาธิบดีได้ อย่าดูถูกคนอื่น ..
.. รอยยิ้มเป็นเครื่องมือละลายใจคน ..
.. หัดทำอะไรเพื่อตัวเองบ้าง ..
.. อย่าลืมถังดับเพลิงที่อยู่ในบ้านของเรา ..
.. อย่าตัดสินใคร และอย่าคิดว่าใครตัดสินเรา ..
.. รักคนรอบข้างให้เหมือนคนในครอบครัว ..
.. แม้มือจะเหนื่อย แต่อย่าให้ใจท้อ ..


ขอบคุณพระเจ้าสำหรับทุกรอยยิ้ม ทุกเสียงหัวเราะ ทุกหยดน้ำตา และทุกถ้อยคำของทุกคน

กลับสู่จุดเริ่มต้น

มีเรื่องอะไรสักอย่างอยากเล่าให้ฟัง
แต่นั่งทำงาน
ทำงานๆๆๆ
กินข้าวๆๆๆ
คุยกับน้องๆๆๆ
ทำตารางเวลาๆๆๆ

ลืมไปเลย

ไปนอนก่อน พรุ่งนี้เช้าเจอกัน
เช้าจริงๆนะ ไม่ใช่แดดเปรี้ยงนะ

Love and Happiness, Forever.

วันนี้ไปดูละครคณะมา
ละครที่น้องๆ รุ่น 40 เป็น Head
ละคร feminist ชื่อว่า เปิด (กระ) โปงคอนแวนต์
เหมือนเคย ดูแล้วก็ลุ้นไปกับน้องๆ ว่ารอบนี้จะเป็นยังไง ถูกใจคนอื่นๆรึเปล่า
เหมือนเคย ดูแล้วก็คิดถึงวันเวลาเก่าๆ ของตัวเองที่มีชีวิตวิ่งไปวิ่งมาอยู่บนเวทีนั้น

อีกแล้วนะเนี่ย
เป็นสาว Emotional ตลอดเวลา เริ่มแก่ เริ่มเหนื่อย เริ่มรำลึกความหลัง
น่าภูมิใจจังที่เราเคยทำละครเวทีที่สนุกมากเรื่องหนึ่งบนเวทีนั้น
เป็นละครเวทีที่มีคนมาดูล้นหลาม ฉากอลังการเทียบเท่าถาปัด
เต้นสวยและมีความหมายทุกท่วงท่า(นี่!!)
เพลงประกอบก็เพราะทุกเพลง
เป็นละครเวทีที่รุ่น 37 รู้สึกตลอดเวลาว่า ดีที่สุด
พูดแล้วก็คิดถึงจังเลยเน้ออออออออ

เป็นสัจธรรมอีกข้อหนึ่ง
ความสุขและความรักเป็นเหมือนของอมตะนิรันดร์กาล
ไม่เคยหายไปไหน
เวลาเจ็บปวดกับอะไรสักอย่าง หรือทุกข์ทรมานกับความรู้สึกบางอย่าง...
ถ้าเรายอมให้มันหายไป วันหนึ่งมันจะหายไป
ต่างจากช่วงเวลาที่มีความสุข หรือช่วงเวลาที่รักใครสักคน หรือช่วงเวลาที่ได้ทำในสิ่งที่รัก
พอกลับไปนึกถึง มันจะเป็นความทรงจำที่มีค่า แล้วก็ทำให้อบอุ่นได้ตลอดเวลา

แม้อาจจะมีเรื่องที่แย่ๆ ปนอยู่ด้วยบ้าง
แต่ตอนที่เราผ่านมันมาแล้วและได้กลับไปนึกถึงมัน
ความรู้สึกแย่ๆ เหล่านั้นเหมือนกับกลืนหายไปตามเวลายังไงไม่รู้

เพราะความรักและความสุข แปรสภาพเป็นความทรงจำ
แต่ความทุกข์ ความเศร้าเสียใจต่างๆ นานา จะถูกเยียวยาด้วยเวลา
เวลาที่จะมีความรักและความสุขใหม่ๆ ผ่านเข้ามาอยู่เรื่อยๆ


แล้วชีวิตนี้ จะจมอยู่กับอะไรเพื่ออะไร

ความทรงจำดีๆ มันมีเยอะมากเลยนะ ชาวโลก