คอมตัวเดิมของหมี่

อยู่ดีๆ ก็สังเกตขึ้นมาได้ว่า ภาษาอังกฤษมีการใช้ Tense
โดยเปลี่ยนรูปอดีตและอนาคตของคำกริยา

แต่สำหรับคำนาม ไม่มีการเปลี่ยนรูป
แล้วอยู่ดีๆ ก็สงสัยว่า..
ทำไมคำนามไม่มีการเปลี่ยนรูป
เราอะไรทำตอนไหน สำคัญกว่า ตอนไหนเราเป็นยังไงหรือเปล่า
สิ่งของต่างๆ เป็นสิ่งเดิมตลอดไปเหรอ

วันนี้นั่งทำงานอยู่ที่ออฟฟิศ
กำลังปั่นต้นฉบับด้วยความเร่งรีบ (มาก)
ตั้งใจว่าจะเอาให้เสร็จ 2 ชิ้น
เสร็จแน่นอน!!

แต่เราไม่รู้หรอกว่าอะไรจะเกิดขึ้น...
นั่งทำงานอยู่ดีๆ คอมก็ดับเหมือนหลับตาตายลงไปเลยซะอย่างนั้น
เปิดอีกที ก็เป็นอีกที
จนรอบที่สามนี่ก็ถึงขั้นคุยกันไม่รู้เรื่องเลยทีเดียว
งานไม่เสร็จแล้วแน่นอน

ตกเย็น พี่ที่ออฟฟิศไอทีโทรมาบอกว่า
ฮาร์ดดิสก์พัง พังแบบจริงจัง
ถ้าต้องการกู้ไฟล์ก็เสียเงิน 6,000 บาท
เท่าั้นั้นยังเจ็บปวดไม่พอ
ใช้เวลากู้ 30 วัน!

เราไม่รู้จริงๆ ว่าอะไรจะเกิดขึ้น T_T
ก็ตัดสินใจว่าจะไม่กู้ เพราะเสียเงินและเสียเวลาแบบไม่คุ้มค่าเลย

พรุ่งนี้จะได้คอมตัวเดิมมาใช้ แต่ฮาร์ดดิสก์ใหม่
หน้าตาเหมือนเดิม แต่ข้อมูลข้างในว่างเปล่า
รูปที่เคยเก็บไว้ไม่มีแล้ว
งานที่เคยทำเอาไว้ก็ไม่ีมีแล้ว...
เป็นคอมตัวเดิมที่เปลี่ยนไปแล้ว
คอมตัวนี้เคยเป็นแบบที่มันเป็นในอดีต
แต่ตอนนี้ ไม่ใช่แล้ว
เป็นคอมตัวเดิมที่เปลี่ยนไป
เราไม่เรียกมันด้วยชื่อใหม่ ไม่มีเติม ed ไว้ท้ายชื่อเก่า
แม้ตอนนี้มันจะเปลี่ยนไปจากตอนนั้นแล้วก็ตาม
คนที่เปลี่ยนไป เราก็ไม่เปลี่ยนชื่อ ไม่เติม ed หรือใส่ will นำหน้าชื่อเขาเหมือนกัน

ของทุกอย่างเปลี่ยนไปตามเวลา
คนทุกคนก็เปลี่ยนไปตามเวลา
ขอบคุณคอมพิวเตอร์ตัวนี้ แม้มันจะทำให้หมี่ต้องทำงานหนักขึ้น
เพราะมันสอนหมี่ให้เรียนรู้ว่า หลายๆ อย่างเราเอาคืนกลับมาไม่ได้
แม้จะตะเกียกตะกายเอาคืนมาให้ได้ มันก็ไม่คุ้ม

เอาล่้ะ..
ข้อมูลในคอมพิวเตอร์หายไป ไม่เป็นไร ทำใหม่
สร้างโฟลเดอร์ใหม่ หาข้อมูลใหม่
จัดระเบียบคอมใหม่
แล้วป้องกันอย่าให้มันเป็นเหมือนเดิมอีก

วันเวลาและตัวตนที่เราเคยรักหายไป ไม่เป็นไร
สร้างใหม่ สะสมประสบการณ์และเรื่องดีๆ ใหม่
จัดระเบียบชีวิตใหม่
แล้วป้องกัน อย่าให้มันเป็นเหมือนเดิมอีก

แต่เราไม่รู้หรอก ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง จริงๆ นะ

emotion one

ตอนนี้นั่งอยู่ริมอ่างแก้ว อ่างเก็บน้ำในมช.
หลังจากผจญภัยกับมอเตอร์ไซค์คนเดียวมาตลอดช่วงเย็น

ตอนนี้ได้เวลาพักผ่อน จิบเบียร์

เดือนมกราคมปลายเดือน อากาศยังหนาวอยู่มาก
เพื่อนโจ้โทรคุยกับแฟนอยู่ข้างๆ แต่เราไม่มีใคร
โทรศัพท์แบตหมดและไม่มีใครให้โทรหาแล้ว

ยืมปากกาโจ้ จดกับสมุดโน้ตจิปาถะ อาศัยแสงจันทร์ให้ความสว่าง
จันทร์เต็มดวง แต่ยังเห็นดาวมากมายเต็มท้องฟ้า
อากาศหนาวมาก...จริงๆ

อยากได้ผู้ชายของตัวเองสักคนมานั่งตรงนี้แทนเพื่อนโจ้นะ
คนที่ใช่ ใช่ และใช่ ไม่มีข้อกังขา

จากการผจญภัยคนเดียว กินคนเดียว เที่ยวคนเดียว
ทำให้รู้ว่า การทำอะไรคนเดียวอาจต้องใช้ความพยายามมาก
แต่ถ้าทำได้ มันน่าภูมิใจไม่หยอกเลยนะ
(ขับรถซิ่งไปก็อมยิ้มไป ทำมาแล้ว)

ทำอะไรคนเดียว ถ้าทำไม่ได้ก็ต้องได้ เพราะไม่มีใครช่วย
ถ้าไม่เก่งขึ้นในบางเรื่อง ก็ฉลาดขึ้นในบางเรื่อง

แต่รู้ไหมว่า พอรู้ว่ามีเพื่อนสักคนอยู่ใกล้ๆ ก็รีบดิ่งไปหาเลยทีเดียว
มนุษย์อยู่คนเดียวได้ลำบากมากจริงๆ นะ
อาจจะอยู่ได้ แต่เราก็ต้องการคนอื่น

กำัลังกินเบียร์กระป๋องที่ 2 ให้หมด...
ยิ่งกินเยอะ คอเรสเตอรอลสูง
แต่ช่วงนี้กินหนัก อาจเป็นเพราะอยู่คนเดียว

มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่ขี้เหงา ต้องการคนอื่น
ไม่ใช่แค่อยู่รอบข้าง แต่เป็นคนที่เป็นของตัวเอง
แต่มนุษย์์ก็เป็นสิ่งมีชีวิตที่มีโลกของตัวเอง มีพื้นที่ส่วนตัว
คนของตัวเองที่ไม่สามารถเข้ามาอยู่ในโลกนี้ได้ก็อาจต้องไป
แล้วมนุษย์ก็กลับมาเหงาใหม่...

หมี่กินเบียร์ด้วยความไม่เมา แต่กำลังจะอ้วก
บางทีอะไรที่เราไม่คิดว่าต้องพอ เราก็ไม่พอ
เราไม่ได้ไม่พอ แค่เราคิดว่ามันไปเรื่อยๆ ได้

อากาศหนาวมาก
เหตุที่ต้องมากินเบียร์นั้นเพราะอากาศหนาว
มีเพื่อนที่พามากินเบียร์ริมอ่างเก็บน้ำได้
และแปลกใหม่

มนุษย์แม่งก็มีแค่นี้แหละ ต้องการอะไรแปลกใหม่

ถามว่า ความงี่เง่าของความเป็นคนนี่ล้นเหลือกินมากๆๆๆ
แต่คนที่มันงี่เง่า มันก็ได้รับสิ่งดีๆ ได้ ได้ขึ้นสวรรค์อย่างไม่น่าเชื่อ
เพราะพระเจ้ารักเราว่ะ เห็นเรา สงสารเรา เข้าใจเรา และช่วยเรา --
พระเจ้าเจ๋งมาก

ช่วยหนูด้วยค่ะ
ขอให้หนูรู้จักรอคอยวางใจ
นะคะ

เขียนวันที่ 30.01.10 เวลาประมาณตี 1 ริมอ่างแก้ว มช.
ด้วยองค์ประกอบ 3 ประการ ที่ทำให้มึน
เบียร์ อากาศหนาวจนสั่น และแสงสว่างน้อยนิดจากดวงจันทร์
ไม่ตัดตอน ไม่ตัดต่อ ไม่ดัดแปลงใดๆ ทั้งสิ้น