เมอรรี่คริสตมาส

จากที่เคยเขียนบล็อกเดือนละ 7 เรื่อง
กลายมาเป็นเดือนละ 3 เรื่อง
ตอนนี้เหลือเดือนละเรื่อง (เป็นอย่างมาก)
ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกัน

ผ่านคริสตมาสมาแล้ว 2 วัน
วันคริสตมาสไม่ได้ไปร้องเพลงแคลอริ่งอย่างที่ทำมาหลายๆ ปี
แต่นอนทั้งวันแล้วก็ไปปาร์ตี้กับเพื่อนที่นิเทศ แบบป่วยๆ

เมื่อวานเป็นวันครบรอบ 6 ปีที่เกิดสึนามิ
แล้วก็เป็นวันเกิดแฟนเราด้วย
ไม่ได้ไปร่วมงานรำลึกสึนามิที่ไหน
แต่นอนทั้งวันแล้วก็ไปปาร์ตี้วันเกิดแฟน แบบป่วยๆ เหมือนกัน

เวลาเดินไปข้างหน้าเรื่อยๆ ก็จริง
แต่รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังเดินถอยหลัง
ทำตัวเป็นเด็ก เอาแต่ใจ ตามใจตัวเอง

ตื่นสาย นอน อ่านการ์ตูน ออกไปใช้เงิน
ใช้ชีวิตไปวันๆ รอย้ายถิ่นฐาน
(ทำงานบ้างเป็นบางช่วงที่ต้องทำ)

ชอบชีวิตแบบนี้เหมือนกันนะ
ไม่ค่อยได้ทำตัวแบบนี้เท่าไหร่
แบบเรื้อนๆ เน่าๆ

แต่ขนาดจะอยู่สบายๆ พระเจ้าก็ไม่ยอม
ให้ป่วยหนัก เจ็บคอน้ำตาไหลซะนี่

สงสัยสบายมากไปเลยป่วย T_T
สบายมากไป สมองเลยไม่ค่อยได้ใช้
สงสัยคิดแต่เรื่องของตัวเอง ก็เลยไม่มีอะไรจะเขียน

นี่เป็นอีกหนึ่งบทพิสูจน์ว่า
พระเจ้ารักเราแบบไม่มีเงื่อนไข
ไม่ขึ้นอยู่กับว่าเราทำดีหรือไม่
เรื้อนขนาดนี้พระเจ้ายังดูแลทุกเรื่องเลย

เนี่ยแหละของขวัญชิ้นสำคัญ
Merry Christmas นะคะ

ปล. ซึ้งใจพ่อ
พ่อรักษาคอหนูหน่อยนะพ่อนะ
หมอให้ยามากินก็ไม่หาย T_T