Suicide?

เมื่อไม่นานมานี้ เพื่อนของแม่ที่ต่างจังหวัดผูกคอตายเพราะปัญหาครอบครัว
แม่บอกว่า
"ไม่เข้าใจเพื่อนแม่ที่ฆ่าตัวตาย เพราะแม่ไม่เคยคิดจะตาย
ยิ่งไปเที่ยวเยอะๆ ยิ่งรู้ว่ามีอะไรที่ตั้งหลายอย่างที่ชีวิตนี้ยังไม่ได้เห็น
ตายไปน่าเสียดาย"

สองวันที่ผ่านมา ได้ตื่นเต้นกับการเจอดาราดังๆ ตั้งหลายคน
วันนี้ก็เจอเพื่อนๆ ที่ new song แล้วก็ได้รับอะไรดีๆ กลับมาเพียบ
ยังมีอะไรอีกตั้งเยอะที่ฝันว่าอยากจะทำ แต่ยังไม่ได้ทำ
อยากไปเที่ยวทั่วไทย อยากเที่ยวรอบโลก

เข้าใจแม่เหมือนกันนะ
ทุกครั้งที่มีปัญหาเข้ามา แม่สู้ตลอด แล้วก็ทำให้ทุกอย่างดีขึ้นได้จนวันนี้

แต่ไม่รู้ว่า ถ้าเป็นตัวหมี่เอง เวลาที่ปัญหาเข้ามา เราจะยังอยากทำสิ่งที่อยากทำอยู่ไหม
เราจะยังเห็นคุณค่าชีวิตของคนอื่นๆ รอบๆ ตัวอยู่ไหม
เราจะตื่นเต้นกับโอกาสต่างๆ ที่ได้รับอยู่หรือเปล่า
เราจะฆ่าตัวตาย หนีปัญหาพวกนั้นหรือเปล่า

ที่ผ่านมาเคยคิดบ้างเหมือนกันว่าถ้าตายไปเลยก็คงสบายดี
แต่ไม่เคยคิดอยากฆ่าตัวตาย
ไม่ได้กลัวตายนะ แต่กลัวเจ็บ กลัวคนอื่นเสียใจ ทำไม่ไหว
ที่สำคัญ พระเจ้าไม่ปลื้มเอาซะเลย

หลายคนดำรงชีวิตอยู่ด้วยความกลัว
แต่หลายคนก็ตัดสินใจตาย เพราะความกลัว
ยิ่งเวลาที่เราอยู่คนเดียว ต้องเผชิญหน้ากับตัวเอง
...ยิ่งรู้สึกกลัว

หมี่ว่า เป็นเพราะมนุษย์ขี้เหงา เวลาอยู่คนเดียวเราก็จะเหงา
แล้วเราก็รู้สึกว่า เราโดดเดี่ยวเหลือเกินในโลกใบนี้
หลายครั้ง ความโดดเดี่ยวทำให้เรามองไม่เห็นอะไร
โลกกว้างใหญ่เกินไปที่จะมั่นใจในสิ่งที่เราหวังได้

แต่เพราะทุกอย่างเป็นไปได้
หมายความว่า ทุกสิ่งที่เรารอคอย มันมีทางที่จะเกิดขึ้นได้จริงๆ
อยู่ที่ว่าเราเลือกที่จะ "เชื่อ" หรือไม่

ขอบคุณพระเจ้าที่ทำให้เรามีความหวังในทุกสิ่ง
หมี่จะไปเที่ยวรอบโลกนะคะ

ย้อนเวลา

เคยฟังเพลง ย้อนเวลา ของ Scrubb ไหมคะ

อยากจะย้อนเวลา กลับไปช้าๆ
ย้อนเวลากลับไปอย่างเดิม
ให้เป็นเหมือนทุกวันที่สดใส
แล้วทั้งสองจะลองเลือกทางก้าวไป
ไม่สนใจ อะไรทั้งนั้น

ไม่กี่วันที่ผ่านมา ได้มีโอกาสกลับไปเจอ ไปคุย ไประลึกถึงเรื่องเก่าๆ ในชีวิต
แล้วก็ทำให้เกิดความรู้สึกบางอย่าง

การที่เรามีความทรงจำดีๆ อยู่เต็มไปหมด ก็มีข้อเสียอยู่บ้างเหมือนกันนะ
ถ้าหากว่าอดีตของเรามันเป็นเรื่องย่ำแย่ ไม่้น่าจดจำ
ก็คงจะรู้สึกดี ที่ผ่านพ้นมาเสียได้
แต่สำหรับหมี่ ที่ "ไม่" เคยรู้สึกเลยว่าเรื่องไหนในชีวิตเป็นเรื่องร้ายๆ
เมื่อมองกลับไป ก็ทำให้เกิดความรู้สึก "เสียดาย" ได้อยู่บ่อยๆ

มันเหมือนกับว่า...
อยากจะเก็บความรู้สึกแบบนั้นเอาไว้
อยากให้ความผูกพันทุกอย่าง ระหว่างคนและเรื่องราวยังคงเดิม
อยากยืนอยู่ตรงนั้นอีักครั้ง

บางเรื่องดีๆ เกิดขึ้นและผ่านพ้นไปตามกาลเวลา
แต่บางเรื่องดีๆ ต้องเปลี่ยนแปลงไปด้วยการตัดสินใจของเราเอง
เพื่อสิ่งที่ดีกว่า...

พอรู้สึกคิดถึงขึ้นมาเมื่อไหร่ ก็อดที่จะคิดไม่ได้ว่า...
ถ้าตอนนั้น เราเลือกที่จะอยู่อย่างนั้นต่อไปล่ะ
คงจะเก็บอะไรดีๆ ที่หวงแหนเอาไว้ได้ใช่ไหม

จริงเหรอ ที่เมื่อเราเลือกจะยืนอยู่ตรงนั้น แล้วพื้นที่ตรงนั้นจะไม่มีวันหายไป
จริงเหรอ ถ้าเราย้อนเวลากลับไปได้ เราจะไม่เลือกเหมือนเดิม

มันก็เป็นแค่การเปลี่ยนผ่านของชีวิต เราเติบโตขึ้นเรื่อยๆ
หมี่อาจจะไม่ได้เลือกทางที่ดีที่สุด ไม่มีใครรู้
แต่หมี่ทำดีที่สุด ในการเคารพตัวเอง เคารพสิ่งที่หมี่เชื่อ ณ เวลานั้น

หมี่ถูกสอนให้เชื่อในสิ่งที่ดียิ่งกว่า
เราตัดสินใจที่จะเชื่อและรอคอยในสิ่งที่ดีที่สุด

และหมี่คิดว่า สิ่งดีๆ นี่แหละ
คือสิ่งที่ต้องแลก
คือสิ่งที่ต้องเสียไปเพื่อสิ่งที่ีดีที่สุด

เสียดายแค่ไหนก็ทำได้แค่ยิ้ม และขอบคุณพระเจ้าสำหรับทุกเรื่องราวในชีวิต
และรอคอยเรื่องราวใหม่ๆ ในเส้นทางที่กำลังเดิน

ช่วงว่าง

ทำงานมาได้เกือบครบ 1 เดือนละ
เรียกว่า งานยุ่ง ชีวิตวุ่นวายมากขึ้นจนไม่มีเวลามาเขียนบล็อก

นั่นคือข้อแก้ตัว ไม่ใช่เหตุผล
จริงๆ แล้วคือ ยังติดนิสัยทำตัวชิวๆ เหมือนตอนว่างๆ มากกว่า

การเข้าไปทำงานที่อัมรินทร์เป็นอะไรที่ Amazing กับชีวิตเป็นอย่างยิ่ง
อยู่ว่างๆ คิดมากๆ แล้วก็ได้เป้าหมายเรื่องหาทุนไปเรียนต่อ
แล้วก็มีงานประจำทำซะอย่างนั้น

ตอนนี้เรื่องภาษา เรื่องหาทุน เรื่องเรียนต่อ เรื่องพัฒนาตัวเองอื่นๆ
ยังไม่ไปถึงไหน...

แต่ก็นอนหลับสบายดี
5555

ไม่น่าเชื่อว่าช่วงว่างงานเดือนกว่าๆ เป็นช่วงฟุ้งซ่านและคิดไม่ตก
นอนไม่ค่อยจะหลับ เพราะไม่ต้องใช้แรงทำอะไร
ไม่ต้องมีตารางเวลาก็ได้ เพราะ free มากจนไม่ต้องจัดเยอะแยะเหมือนเมื่อก่อน
เรียนรู้จักตัวเองมากขึ้น ว่าเรานี่ก็ขี้กังวลมิใช่น้อย

กลับมาถามตัวเองว่า...
ช่วงที่ตัวเองดูเหมือนไร้ค่า
เรารู้สึกไร้ค่าไปตามสถานการณ์ไหม

ที่เคยพูดเองว่า คุณค่าของชีวิต ไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่าเราทำอะไร
เราเชื่ออย่างนั้น จริงๆ ไหม

วันที่เดินตามทางที่เราเชื่อ แต่ยังไม่เห็นอะไร
เราหวั่นไหวหรือวางใจ

มีคนเคยบอกว่า ค่าของคนอยู่ที่ผลของงาน
แต่หมี่คิดว่า การทำงาน เป็นกลไกที่ทำให้เราได้ใช้สิ่งที่เราถูกสร้างมา
มันก็เลยเพิ่มความหมายและความเจ๋งของชีวิต
สิ่งที่เราอุตส่าห์มีและเป็น ไม่ได้ไร้ความหมายหรือไร้ค่าต่อโลกนี้
และพลังงานที่เรากินเข้าไปทุกวัน ก็มีที่ปลดปล่อย

หมี่คิดว่า มนุษย์เกิดมาแล้วควรทำอะไรบางอย่างเพื่อคนอื่นนะ อาจจะเป็นงาน เป็นการกุศล
ถ้าว่างงาน แล้วมีัเงินดูแลตัวเองมากพอ ก็เอาเวลาไปช่วยคนอื่น ทำสิ่งที่อยากทำก็ดี
แต่ถ้าว่างแล้วกังวล หางานทำไปก็ดีกว่า

น่าดีใจตรงที่ได้งานที่อยากทำด้วยนี่สิ
ไม่ว่าง (เกินไป) แล้ววว
เย้ๆ

ว่าแล้วก็ต้องจัดการตัวเองให้ดีกว่านี้แล้วล่ะ
งานเริ่มเข้า อย่ามัวแต่ติดนิสัย "ชิว"