กะโหลกศรีษะ

เคยสงสัยไหม ---
ทำไมพระเยซูถึงต้องไปกลโกธา
กลโกธาที่แปลว่า "กะโหลกศรีษะ"

วันนี้นั่งเขียน Diary อย่างที่เขียนทุกวัน
บอกพระเจ้าไปว่า
เขกกะโหลกเราหน่อย ถ้าเราไม่น่ารัก

นั่งอ่านพระคัมภีร์
แล้วก็เจอคำเดียวกัน
"กะโหลกศรีษะ" สถานที่ที่พระเยซูแบกกางเขนขึ้นไป
ตายเพื่อเราบนนั้น

พระเจ้าคงอยากบอกเราว่า
ขอให้การตายและความรักของพระองค์
++ อยู่ในกะโหลกของเราตลอดเวลา ++

ในเวลาที่ทุกข์ใจ ท้อแท้หมดหวัง
--ความรักของพระเจ้าก็จะดังก้องอยู่ในกะโหลกของเรา--
ในเวลาที่ดื้อดึง จะลืมพระเจ้า
--ความเสียสละและพระคุณของพระเจ้า ก็จะคอยเคาะกะโหลกของเรา--

ขอบคุณพระเจ้าที่มาตายบนกะโหลกของเรา

วิธีการผ่าน moment วิกฤต

ความเครียดเกิดจากอะไร??

สำหรับเรา
ความเครียดและกดดันเกิดจากความรับผิดชอบที่อยู่ในมือ
ความรับผิดชอบที่ใหญ่ หนัก (บางทีก็คิดไปเองว่ามันหนัก) และไม่รู้ว่ามันจะสำเร็จได้ตามที่ตั้งใจหรือไม่

ทั้งที่เราก็ทำได้แค่นี้
ทั้งที่สุดท้าย คำตอบก็ไม่ได้อยู่กับความสำเร็จของงานหรือของใคร
ทั้งที่อีกไม่นาน เวลาแห่งความสุขหรือความผิดหวังมันก็จะเข้ามาและผ่านไปอย่างรวดเร็ว

พอมันผ่านมา แล้วมันก็ผ่านไป แล้วมันก็ทำอะไรไม่ได้
เราทำได้แค่ ทำตอนนี้ เวลานี้ให้ดีที่สุด
ไม่ไหวก็พัก
เหนื่อยก็หยุด

ถ้ามันจะไม่ไหวจริงๆจะทำอะไรได้
แล้วจะไปเครียดทำไม

ยังไงสุดท้ายมันก็ต้องผ่านไป ไม่ช้าก็เร็ว
ความรู้สึกทรมานทุรนทุรายบางอย่าง
เดี๋ยวมันก็ผ่านไป ไม่ช้าก็เร็ว
มันหายแน่นอน

ผ่านวิกฤตด้วยความอดทน เต็มที่ มีความมั่นใจในวันข้างหน้าให้มากขึ้น



พูดอะ ใครก็พูดได้
แล้วคิดได้รึยังล่ะเนี่ย

++ ชีวิตกับทางเลือก ++

เมื่อไม่นานมานี้ หลังจากที่ผ่านวันเวลาที่น่าหวั่นไหวในชีวิตมาสักพัก

ได้ค้นพบอะไรบางอย่าง

เชื่อไหมว่าไม่มีใครเลยที่สามารถบังคับเราได้

-- ที่จริงพระเจ้าบังคับเราได้ แต่พระเจ้ายังไม่ทำ แล้วใครหน้าไหนจะมาบังคับเราล่ะ --

ถ้าเราถูกสั่งให้กิน แต่เราไม่ยอมกลืนสักอย่าง (ลองทำดู ดันหลอดลมขึ้นมาปิดช่องอาหาร)

ใครจะบังคับเรากินได้...

-- การถูกเอาอะไรยัดลงคอไม่ถือเป็นการกิน แต่เป็นการทำร้ายร่างกาย --

ถ้าเราถูกสั่งให้ซื้ออะไรสักอย่าง แต่เราจะไม่ควักเงินออกจากกระเป๋า ใครจะบังคับเราซื้อได้

-- การถูกกระชากเงินในกระเป๋าออกไปให้แม่ค้า ไม่ถือเป็นการซื้อ แต่เป็นการโจรกรรม --

ถ้าเราถูกสั่งให้ไปไหนสักที่ แต่เราไม่ไป ใครจะมาบังคับเราไปได้

-- การรวบตัวขึ้นรถตู้ ไม่ถือเป็นการไป แต่เป็นการลักพาตัว --

จริงไหม?

ทุกสิ่งทุกอย่างที่มนุษย์ทำ เกิดจากการที่เราเลือกที่จะทำ

แม้ดูเหมือนใครสักคนมาบังคับใจเรา แต่ไม่มีใครมาบังคับการกระทำของเราได้

แล้วทำไมหลายครั้งเราถึงต้องเลือกทำในสิ่งที่เราไม่อยากทำ ทั้งที่ไม่มีใครบังคับเรา

++ เพราะเราทำตามที่คนอื่นทำ ทำตามที่คนอื่นสอน

++ เพราะเรารู้ว่าอะไรดีและควรทำ

++ เพราะเรากลัวผลที่จะเกิดตามมา

++ เพราะมนุษย์ไม่ได้อยู่คนเดียวบนโลก และเรามีความรู้สึกต่อคนอื่น

ทำให้เราไม่สามารถเลือกในสิ่งที่ไม่ควรเลือกได้ ในหลายครั้ง

ถ้าไม่อยากเรียนหนังสือ เราไม่เรียนก็ได้ ไม่มีใครบังคับได้ อย่างมากครูก็ตี พ่อแม่ดุด่าไม่เข้าใจ

แต่คนรอบข้างเราจะเสียใจ เราจะไม่มีอนาคต เราจะเจอความเสียหายในชีวิตแน่นอน

เราจะเลือกไหมล่ะ

เพราะมนุษย์ไม่ได้มีแค่ร่างกายตัวเองเท่านั้น

เราเลยต้องเลือกทำบางอย่างที่เราไม่อยากทำ ต้องเลือกที่จะไม่ทำบางอย่างที่อยากทำ

ต้องเลือกที่ทำบางอย่าง

แม้จะไม่มั่นใจกับมันอย่างเต็มที่

แต่เราก็ต้องเลือกอะไรสักอย่างอยู่ดี

คำตอบของคำถามอยู่ที่ไหน

(คำถามคืออะไรหว่า)

คำตอบที่ได้เรียนรู้จากพระเจ้าคือ

ในเมื่อเราต้องเลือกที่จะทำบางสิ่งบางอย่างอยู่แล้ว

และทุกอย่างที่เราเลือก มันมีผลตามมาแน่นอน

แม้สิ่งที่ดีที่สุด จะไม่ใช่สิ่งที่เราอยากได้ตอนนั้น แต่ยังไงเราก็ต้องเลือกอยู่ดี

จงเลือกในสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเรา

สำหรับคนที่เลือกไปแล้ว เพราะเราไม่สามารถเปลี่ยนแปลงบางอย่างได้

หรือเราไม่สามารถที่จะตัดสินใจเลือกทางอื่นได้ ด้วยเหตุผลบางอย่าง

จงค้นหาวิธีการที่จะมีความสุขกับสิ่งที่เลือกแล้ว

รักพระเจ้าและรักทุกคนที่อยู่ในชีวิต

ถ้ากลับไปเปลี่ยนอะไรใหม่ได้ จะไม่เปลี่ยนอะไรอีกแล้ว

เพราะเลือกแล้ว และมีความสุขกับมันได้

สวัสดีชาวโลก

อย่าเพิ่ง งง กับปรัชญานะ

ความสามารถของมนุษย์ไม่มีขีดจำกัด !!

เคยนับกันบ้างไหม ว่าหนึ่งวันเราทำอะไรได้บ้าง ทำได้กี่อย่าง
เมื่อวานนี้กลับถึงบ้านตอนตี 2 ด้วยความเหน็ดเหนื่อยอย่างรุนแรง
ขนาดที่ว่า ไม่มีปัญญามาเขียน blog ให้หายเครียดเลยน่ะ -_-"

ก่อนจะนอนก็นั่งนับดูว่าเราทำอะไรไปบ้าง
ตื่น 9 โมง
+ ทำสคริปต์รายการ camera cafe
+ สรุปงานประชุม AE
+ ติดต่องาน Tacga คุยกับผู้ใหญ่อย่างเครียด
+ เตรียมแผนประชุมเชียงใหม่
+ ประสานงานถ่าย Demo
+ ไปติดต่อสัมพันธ์ประกันภัย
+ รวบรวม profile บริษัทเท่าที่หาได้
+ ถ่าย clip ช่วง tips
+ ไปใช้เวลากับน้อง 2 คน
+ ถ่าย demo รายการอีก 4 ชม.

วันเดียว ทำอะไรไปเกือบสิบอย่าง
ไม่ได้บอกว่าตัวเองเก่งนะ เพราะกลับบ้านด้วยสภาพใกล้ตาย
(แต่การตายก็ได้กำไรนะจ๊ะ)
แต่อยากจะบอกว่า
ความสามารถของมนุษย์ไม่มีขีดจำกัด
-- ที่จริงมันจำกัดแหละ ซุปเปอร์แมนยังมีจุดอ่อนเลย เพียงแต่มนุษย์มักจะใช้ศักยภาพตัวเองน้อยกว่าที่ทำได้จริง หลายร้อยเท่า --
ไม่ได้เว่อร์นะ


วันนี้ ไปถึงออฟฟิศ 11 โมง

เริ่มต้นการทำงาน

- ประชุมกับหัวหน้า
+ ทำสคริปต์
- ประชุมกับหัวหน้าและทีมงาน
- ประชุมกับทีมงาน
- ประชุมกับทีมไปเชียงใหม่
- ประชุมกับหัวหน้าอีกท่าน
+ เตรียมเนื้อหาประชุม
- ประชุมกับทีม creative และบอร์ดบริหาร 2 ท่าน

โอ้เย
อะไรก็เกิดขึ้นได้ในโลกใบนี้
เมื่อวานคิดกับเงิน 20 บาท ว่าพรุ่งนี้จะใช้เงินจากไหน
วันนี้คิดกับเงิน 5 ล้าน ว่าจะเอามาจากไหน
อะไรก็เกิดขึ้นได้ในโลกใบนี้


สนุกดีนะ ชาวโลก

ในที่สุด!!

ในที่สุดก็รู้ว่า AE ทำอะไรบ้าง
ในที่สุดก็ได้ประชุมเกี่ยวกับรายการใหม่
ในที่สุดก็กลับบ้านด้วยความอ่อนระโหยโรยแรง

ปวดหลังได้อย่างไม่น่าเชื่อ
คงเป็นเพราะนั่งหน้าคอมพิวเตอร์ตลอดเวลา
แก่ก่อนวัยแน่ๆ

ปวดหลังยังไม่พอ
ปวดหัวอีกต่างหาก
ไม่ว่าจะเป็นเพราะนอนน้อย คิดเยอะ มึนจัด หรืออากาศร้อนมาก (อีกประเด็น ความหิว)
ปวดหัวอย่างแรง

วันนี้ไปคุยกับลูกค้า
ได้เรียนรู้อย่างหนึ่งว่า
มองโลกด้วยความระมัดระวังบ้าง +++
อาจจะดูเหมือนระแวง กังวล
แต่การคิดให้ครบถ้วนมันก็สำคัญ
จริงไหม??
กลายเป็นยายแก่ขี้จิกไปทันควัน

ไม่น่าเชื่อว่าสมองของเราจะถูกใช้งานได้ขนาดนี้
บ้าไปแล้ววววววว
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

AE ทำอะไรบ้าง???

วันนี้มีการวางโครงสร้างการทำงานคร่าวๆ
รายชื่อกลายเป็น AE ฝ่ายโทรทัศน์
AE ทำอะไรบ้าง
เสนอขายงานต้องทำยังไงเหรอ
ไม่รู้เรื่องเลย

แต่ที่ผ่านมาก็ทำตำแหน่งนี้มาตลอด
ทั้งรับงาน คุยกับลูกค้า ปรึกษาผู้บริหาร ประสานงานทีม
ทำแบบนี้เรียกว่า AE ไหม

+--+--+--+

วันนี้อารมณ์ดีพอสมควรนิ
ขอบคุณพระเจ้า
อยู่ดีๆก็หายเครียด
ใครจะเชื่อว่าการไปทำงานที่ร้านขายกล้อง
จะช่วยให้ชีวิตมีความสุขขึ้นได้
(ทั้งที่งานก็ไม่ได้เสร็จเพิ่มขึ้นเท่าไหร่)

เป้าหมายต่อไป
รายการตลกคริสเตียน
555

ปลาชุม ปลาชุม บลา บลา บลา

วันนี้วันเดียว มีการประชุมเกิดขึ้น 4 ครั้ง

ท่าทางปลาจะชุม เราเลยต้องประชุมเยอะขนาดนี้

เป็นตรรกะจริงๆ ที่สมองซีกซ้ายและสมองซีกขวาทำงานกันคนละหน้าที่

พอต้องบริหารอะไรสักอย่าง ติดต่อประสานงานมากมาย คิดโครงสร้างนู้นนี้นั้น

ความคิดสร้างสรรค์ไม่บังเกิด -_-"

มนุษย์ใช้ประสิทธิภาพการทำงานของสมองทั้งสองข้างพร้อมกันได้

เราเชื่ออย่างนั้น

มนุษย์สามารถทำหลายสิ่งหลายอย่างที่แตกต่างกันได้ในช่วงเวลาเดียวกัน

เราก็เชื่ออย่างนั้นด้วย

แต่คงต้องใช้พยายามอย่างมากจริงๆ

เพราะสิ่งล่อลวงและอุปสรรคมันโจมตีเหลือเกิน

สู้ต่อไป ++

ลองฝึกบริหารการใช้ชีวิต เพื่อเป็นการบริหารความสามารถและความเข้าใจไปพร้อมกัน

งานที่เราไม่ชอบ เอามาทำช่วงเช้า ช่วงมีแรง

งานที่เราชอบ เก็บไว้ทำตอนเหนื่อยๆ

เวลาทำอะไรที่ชอบ เหนื่อยแค่ไหนก็ไหว

ดูหนังรอบตี 1 ยังดูได้เลย

ถ้าเป็นหนังที่อยากดูจริงๆ

ปลาชุม ปลาชุม

Happy กับการทำงานเข้าไว้

นะจ๊ะชาวโลก

It's my blog!!

เชยมาก ถ้าจะบอกว่าดีใจจังที่มี blog เป็นของตัวเอง
เอาเป็นว่า --
คนช่างเขียนช่างพูดอย่างเรา จะมีพื้นที่ของตัวเองกับเขาบ้าง
เวลาเล่าอะไรแล้วไม่มีใครฟัง ก็จะเอามาลง blog นี่ล่ะ
(ฟังดูน่าสงสารไหม)
วันแรกไม่เล่าไม่คุยไม่สนใจอะไรแล้วกัน
ไปเคลียร์งานก่อน

สวัสดีชาวโลก