ไม่ยุติธรรม??

เวลาที่คิดๆ ไว้ในใจ ว่าอยากเขียน blog เรื่องนั้น เรื่องนี้
ทำไมตอนที่มาเขียนจริงๆ
หัวข้อที่ใช้
มันกลับกลายเป็นหัวข้อที่คิดได้ตอนกดแป้นพิมพ์ทั้งนั้นเลย

...ตลกดี...

เคยรู้สึกรึเปล่าว่า หลายครั้ง ตัวเองถูกกระทำอย่างไม่ยุติธรรม
ทั้งจากคนรอบข้าง จากเหตุการณ์ต่างๆ หรือจากอะไรก็ไม่รู้ หาสาเหตุไม่ได้

ความรู้สึกคือ ไม่ยุติธรรมเลย

...ตลกดี...

มีบางวูบที่รู้สึกแบบนั้น
แล้วก็อยากจะตบหัวตัวเอง

ปีใหม่นี้มีอยู่ 2 Trip ที่ได้รับเชิญ
Trip ประจำปีของที่บ้าน สุดยอดปรารถนา น่าไปที่สุด กินและนอน
Trip ของบอร์ด Gsus7 เที่ยวสิ้นปีเพื่อคุยเรื่องทิศทางปีต่อไป อันนี้น่าสนุก

อยากไปทั้ง 2 Trip
แต่ ณ วินาทีสุดท้ายก็ตัดสินใจไปกับที่บ้าน เพื่อลดการขัดแย้งในครอบครัว

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากยังไม่ได้ประกาศการตัดสินใจ
ก็เลยโดนไปซะ 1 ดอกใหญ่จากหม่ามี๊ที่รัก

รู้สึกหนึ่งแวบว่า...ไม่ยุติธรรมเลย
ทำไมถึงไม่เข้าใจกันบ้าง ไม่รู้จักลูกสาวคนนี้เลยรึไง

-
-
-
-
-
-
-
-
-

ตอนนี้อยากตบหัวตัวเอง
การที่มีคนอยากให้เราไปเที่ยวด้วย อยากใช้เวลากับเรา
มันเป็นสิ่งที่ดีมากๆ เลย ไม่ใช่หรือไง (ฟะ)
ทำมาเป็นเล่นตัว... ขอความเห็นใจ

.....

เป็นแบบนี้มาตลอด
พระเจ้าดูแลและให้ความอบอุ่นตั้งแต่ยังไม่รู้จักพระเจ้า
++ มีครอบครัวที่ดีและยินดีเป็นที่พึ่งเสมอ
++ มีเพื่อนเก่าที่ยินดีต้อนรับในทุกกรณี
++ และมีเพื่อนใหม่ในทุกทีที่ไป

แต่ชอบเล่นตัว... ลังเล อยากไปมันซะทุกที่ที่ถูกชวน
เพราะรู้สึกว่าตัวเองสำคัญ
เฮ้อออออ
โตแล้วยังไม่เปลี่ยนนิสัยอีก

-
-
-

มนุษย์มีคุณค่าและมีความสำคัญตลอดเวลาอยู่แล้ว
เพราะพระเจ้าให้ความสำคัญกับเราเสมอ

แต่คุณจะสำคัญต่อคนอื่นที่สุด
ก็ต่อเมื่อคุณอยู่ถูกที่ถูกเวลา

มนุษย์หนึ่งคน จะแยกร่างไปอยู่ทุกที่ที่อยากไปในเวลาเดียวกันได้ไหมล่ะ
ถ้าทำไม่ได้
แล้วอยู่ตรงไหนมีประโยชน์ที่สุดล่ะ

++++++++++++++

ที่จริงมันก็เป็นคำตอบของทุกอย่างล่ะนะ
ไอ้ที่มนุษย์ชอบบ่นว่า
...ไม่ยุติธรรมเลย...

มันคืออะไรกันแน่

สิ่งมากมายที่คุณมีทั้งหมด เทียบกับปัญหาเล็กๆ ที่คุณเจอ
คุณว่ามันไม่ยุติธรรมไหมล่ะ

อย่างน้อยที่สุด
ไอ้ที่คุณอยากให้มันเกิดความยุติธรรมเนี่ย
มันดีที่สุดกับคนอื่นไหมล่ะ

++++++++++++

ค้นพบสัจธรรมอีกหนึ่งอย่าง

ความเด็ดขาดเป็นสิ่งสำคัญในการตัดสินใจหลายอย่าง
แต่ก่อนที่จะเด็ดขาดต้องรีบคิด ว่าอะไรมันดีที่สุด
และก่อนที่จะคิดว่าอะไรดีที่สุด

เอาความเห็นแก่ตัวของตัวเองออกไปก่อน

เพราะไอ้คำว่า ...ไม่ยุติธรรมเลย...
มัน focus ที่ความต้องการของตัวเองทั้งนั้น

++++++++++++++

แม่จ๋า
ขอโทษน้า

ฟ้า - - - - - - -

ฟ้า ก็ยังคงเป็นฟ้า
อาจมีลมมีฝนและเปลี่ยนสีไป
หมอกที่มาบางครั้งอาจดูมากไป
แค่เพียงเธอให้เวลาผ่าน
ฟ้าจะเป็นเหมือนเดิม


...นอนไม่หลับ...
มันโหวงๆ ยังไงไม่รู้ค่ะพระเจ้า
เป็นห่วงคนบางคน
ไม่รู้จะทำยังไงดี
ฝากเขาไว้กับพระองค์นะคะ

-- M e R R y C h R i S t m A S --

กว่าจะได้เขียนเมอร์รี่คริสตมาส
ก็ปาเข้าไปวันที่ 27 ธันวาคม

ขอความสุขสวัสดี จงมีแต่คนทั้งปวง

เป็นคริสตมาสที่เหน็ดเหนื่อยเหลือหลาย
นอนตายไร้เรี่ยวแรงติดกันมา 3 คืนแล้ว

แต่ก็เป็นคริสตมาสที่เต็มไปด้วยความสุข ความสนุกสนาน และความชื่นชมยินดี
(รั่วมากกับการไปแคลอริ่งและ Party)
เป็นคริสตมาสที่รู้สึกเหมือนอยู่ถูกที่ถูกทางถูกเวลายังไงก็ไม่รู้
(แคลอริ่งเลิกเที่ยงคืน ที่บ้านพี่หงส์ และข้าวมันไก่ บัวลอย โค้ก ข้าวเหนียวเปียก ที่กินทั้งคืนก็ไม่หมด)

คริสตมาสปีนี้ ขอยกให้เป็นคริสตมาสแห่งการเสียสละ
คืนคริสตมาสอีฟ หมี่นอนตี 4 ครึ่ง ตัดต่องานที่ใช้ในวันรุ่งขึ้น
อีฟและคนอีกมากมายต้องตื่นตี 5 เตรียมตัวไปร้องเพลงให้สื่อมวลชน 5 แห่ง (และอีฟขึ้นร้องเพลงอีก 3 เวที)
พี่อีกหนึ่งคน นอนตี 1 ตื่นตี 4 เพื่อรับโทรศัพท์คนจนถึง 8 โมงเช้า
และคนอีกหนึ่งกลุ่ม ช่วยงานบางอย่างอยู่ 2-3 คืน แทบไม่ได้พักผ่อน

ตลอดวันคริสตมาส หลายคนเตรียมบ้าน จัดงานคริสตมาสให้คนอีกหลายคน
และหลายคนก็ไปทำงาน เป็นเกลือและแสงสว่าง ให้กับหลายที่

เหมือนพระเยซูเข้าไปทุกที มีชีวิตอยู่เพื่อการเป็นพระพร
เกิดมาเพื่อการเสียสละ...

ดีใจจัง

+++++++

มีโอกาสแบ่งปันความรู้สึกให้คนรอบข้างฟัง...
สิ่งที่อยากขอบคุณพระเจ้าตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมา
เลือกได้แค่ 3 ข้อ
... 3 ข้อเองเหรอ
อยากขอบคุณเป็นร้อยข้อเลยนะ

1.ขอบคุณสำหรับเรื่องรถคว่ำ
-- ทำให้เรียนรู้จักความห่วงใยและการดูแลของแม่
-- ทำให้เรียนรู้ว่า อย่าคิดว่าตัวเองเก่ง อย่าประมาท
-- ทำให้เรียนรู้ในการขอบพระคุณพระเจ้าทุกกรณี

2.ขอบคุณที่พระเจ้าสอนเรื่องความเชื่อใจ
-- ได้เรียนรู้จักที่จะเชื่อใจคน ไว้วางใจคน เชื่อในส่วนดีของคน หวังใจในคน
-- ถ้าเขาเป็นคนของพระเจ้า พระเจ้าจะรองรับสิ่งดีในชีวิตของเขา
-- เป็นเรื่องที่ลึกซึ้งมาก ขอบคุณพระเจ้าที่สอนหมี่อย่างจริงจังและชัดเจนค่ะ

3.ขอบคุณสำหรับสันติสุขในชีวิต
-- กราฟวัดระดับสันติสุขเริ่มสูงขึ้นแบบมีเสถียรภาพ
-- กราฟอาจจะมีลงบ้างเป็นครั้งคราว (แต่เมื่อก่อน มันขึ้นเป็นครั้งคราวน่ะ แย่กว่า)
-- ทุกเหตุการณ์ในปีที่ผ่านมา สอนให้รู้ว่า
สันติสุขจากพระเจ้าเป็นสิ่งที่แตกต่าง ต้องรักษา ต้องแสวงหา และมีคุณค่ามากๆ


มีอีก เยอะ เยอะ เยอะ เยอะ ที่อยากขอบคุณพระเจ้า
-- ความรักแบบอบอุ่น (นั่นแหละ อบอุ่นมาก)
-- คำว่าครอบครัว (แม่ พ่อ น้องชาย น้องสาว ญาติพี่น้องมากมาย และการแต่งงาน)
-- การร้องไห้ที่ไม่สามารถห้ามน้ำตาได้ (เกิดมาไม่เคยเป็นเลย)
-- คนรอบข้างที่เข้าใจกันและคุยกันรู้เรื่อง (รั่วๆ คล้ายๆ กัน)
-- การทรงนำในการตัดสินใจ (นำแบบก้าวต่อก้าว)
-- เสรีภาพในการเดินกับพระเจ้า (กฏเกณฑ์ ไม่สำคัญเท่าความรักพระเจ้า จำไว้)
-- เรียนรู้จักการดูแลในเวลา บ่อจี๊ (อดเป็นอด)
-- ความสำคัญของการดูแลสุขภาพ (มีคนบอกว่า "ถ้าดูดีๆ จะเห็นว่าโทรมมาก" T_T)
-- การวางตัวที่เหมาะสม (โตซะทีเหอะ)
-- การขยายศักยภาพ (ใครจะเชื่อว่าตัวเองทำอะไรได้มากมายขนาดนี้)
-- การอัศจรรย์ผ่านวิถีชีวิตการทำงานแต่ละวัน แต่ละวัน
-- อีฟ นัทสุดา และทุมพร (เพื่อนรักและลูกแกะ)

เหย เยอะมากเหอะ เยอะมาก เยอะมากมาก
ขอบคุณพระเจ้าค่ะ
ยังไม่หมดนะเนี่ย
ขอบคุณถึงพรุ่งนี้ก็ยังไม่พอเลยมั้ง

มนุษย์เอ๋ย...

เจ้าหมี่เอ๋ย...
พระองค์ทรงสำแดงแก้เจ้าแล้วว่าอะไรดี
และพระเจ้าทรงมีพระประสงค์อะไรจากเจ้า
นอกจากให้กระทำความยุติธรรม และรักสัจกรุณา
และดำเนินชีวิตด้วยความถ่อมใจไปกับพระเจ้าของเจ้า


ฟังแล้วดูเหมือนง่ายใช่ไหมล่ะ
คนที่พระเจ้าพอพระทัย ไม่ใช่คนที่เก่ง
ทำงานได้แปดอย่างในเวลาเดียวกัน

-- ดำเนินชีวิตไปด้วยความถ่อมใจไปกับพระเจ้าของเจ้า--
ได้ยินป่าว เจ้าหมี่เอ๋ย

จำเอาไว้เลย
งานทุกอย่างที่ทำ มีพระเจ้าอยู่ด้วยทั้งนั้นแหละ
เพราะฉะนั้น มันจะออกมาดีไม่ดียังไง
ก็เต็มที่แล้ว จะกลัวทำไมเล่า
ไม่ได้ทำเองซะหน่อย
เอ๊อ จะเครียดไปไหน


--- ขอบคุณที่อ่านเรื่องราวในหัวของหมี่จนจบค่ะ ---

ขอบคุณพระเจ้านะคะสำหรับ มีคาห์ 6:8

ปลาที่ว่ายในสนามฟุตบอล <>--<

เมื่อเช้าได้อ่านหนังสือของ คุณวินทร์ เลียววารินทร์
ที่มีชื่อว่า -- ปลาที่ว่ายน้ำในสนามฟุตบอล --
ที่จริงเห็นมันวางไว้ที่บ้านตั้งนานแล้ว กะจะอ่านมาหลายที (เพราะเชื่อฝีมือนักเขียนคนนี้มานาน)
แต่พอจะหยิบอ่าน ก็แอบมีความรู้สึกว่า มันจะเป็นหนังสือที่เครียดหรือน่าเบื่อไหมน้า

ช่วงนี้สมองไม่ค่อยสงบสุข ไม่ฟิตก็ซึมไปเลย
แถมมีอาการปวดหัว กิ๊ดๆ อย่างไร้สาเหตุอยู่บ่อยๆ
ตอนนี้ก็ปวดอยู่มากอะนะ -_-"

ไม่บ่นละดีกว่า กลับมาพูดถึงหนังสือต่อ...

ใครจะรู้ว่าหนังสือเล่มนี้ (ชื่อแปลกๆ แบบนี้) ตั้งคำถามเกี่ยวกับโลกใบนี้อย่างเมามัน สนุกสนาน
อ่านแล้วตื่นเต้น เพราะมีข้อมูลใหม่ๆ อยู่เต็มไปหมด
(ถ้าไม่ได้มั่นใจเกี่ยวกับความจริงของพระเจ้า ก็อาจจะเชื่อและหวั่นไหวหัวใจ งุนงงตามไปได้)

+++++++

บางทีข้อมูลที่มันอัดแน่นอยู่เต็มหัว
ก็ไม่ได้ช่วยให้การดำเนินชีวิตมันง่ายขึ้นกว่าเดิมสักเท่าไหร่
การเป็นตัวของตัวเอง อาจไม่ได้หมายความถึงการตามใจตัวเอง
แต่อาจหมายถึงการเอาอะไรๆ ออกไปจากชีวิต เพื่อที่จะเรียนรู้สิ่งที่อยู่ในตัวเองให้มากขึ้น
และเดินต่อไปด้วยสิ่งนั้น ++ ด้วยความมั่นใจ

ใกล้จะสิ้นปีแล้ว...
ปีที่ได้รู้จักตัวเองมากอย่างไม่น่าเชื่อ
ปีที่เปลี่ยนแปลงเส้นทางชีวิตไปทางที่ควรไป
ปีที่รู้สึกว่าตัวเองได้พัฒนาในหลายด้านมากขึ้นมากกกกกกกกก

โดยเฉพาะเรื่องการคิด
แต่อีกหนึ่งสิ่งที่ต้องพัฒนาในปีต่อไป
คงเป็นการเอาอะไรๆ ออกไปจากหัวในเวลาที่ควร...

การเป็นตัวของตัวเอง โดยรู้จักพระเจ้าที่อยู่ข้างในตัวเองเนี่ย
คงทำให้เรื่องที่อยากพัฒนาในปีต่อไป
สามารถทำได้ง่ายขึ้น

ต้องเป็นอย่างนั้นแน่ๆ
^_^

(สามวันที่ผ่านมา มีทั้งอารมณ์ -_-" T_T >_< และ ^_^ )

กลับมาอย่างเต็มภาคภูมิ

--- นึกว่าจะต้องสมัคร blog ใหม่ซะแล้ว ---
ขอบคุณพระเจ้า
ไม่ได้เขียน blog แล้วเหมือนโหมด Emotion ไม่ค่อยถูกควบคุมอย่างมีระบบ
(เว่อร์ไหม)

ใครๆ ที่ติดตามอ่าน Emotional mode ของหมี่มาบ้าง
ก็สามารถกลับมาอ่านต่อได้นะคะ

การใช้สมองและความคิดเป็นงานที่ยาก
แต่จะว่าไป ในทุกวัน เราก็คิดกันเป็นปกติอยู่แล้ว
คิดเรื่องนั้น คิดเรื่องนี้ มีสาระบ้าง ไม่มีสาระบ้าง
คิดเพ้อฝัน ไม่มีทางเป็นจริงบ้าง

ช่วงที่ผ่านมา ได้เรียนรู้อย่างหนึ่งว่า
การคิด เพื่อตอบโจทย์และข้อจำกัดทุกอย่างอย่างดีที่สุด
เป็นเรื่องยาก
ยากกกกกกกกกก
ยากมากกกกกกกก
อ๊ากกกกกกกกกกกกกก

คือมันต้องหาคำตอบที่ดีที่สุด (คำนี้อีกแล้ว) ของทุกข้อจำกัด
ต้องหาวิธีการทุกทางที่จะหาได้
ต้องหาความสร้างสรรค์ที่ไม่เหมือนที่คนอื่นทำมาแล้ว
ต้องหาทุกความเป็นไปได้บนโลกใบนี้

อะไรก็ไม่รู้
มึน
ยิ่งเยอะก็ยิ่งมึนค่ะ

คงต้องไปพักแล้วล่ะ
(ที่ไหนได้ ตั้งใจจะดูรายการโทรทัศน์และเขียนสคริปต์ให้เสร็จภายในคืนนี้)

ขอบคุณพระเจ้า
ความคิดเป็นเรื่องที่ต้องจัดระบบนะนี่นะ

update!!!!

ตอนนี้โพสได้หรือยังเนี่ยยยย
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก