เพิ่งกลับมาจากฮานอย เวียดนาม ได้ประมาณ 4 วัน
กลับมาพร้อมอาการเจ็บป่วย
ทั้งเป็นไข้ กระเพาะอาหารกำเริบ ผิวแตกปากแตก นอนน้อย แถมยังเป็นเมนส์อีกต่างหาก
รวมรวบความทรมานทั้งสิ้นไว้ด้วยกัน
การเดินทางครั้งนี้เป็นการเดินทางที่สร้างความรู้สึกหวาดกลัวให้กับชีวิต
แปลกประหลาดมาก ไม่ใช่วิสัยที่เคยเป็น
เราออกเดินทางกันวันศุกร์เช้าตรู่อย่างยิ่ง สะโหลสะเหลวิ่งกันไปขึ้นเครื่อง
กระเป๋าอัดแน่นไปด้วยเสื้อกันหนาว ไม่ได้โหลดเพราะจองตั๋วโปรโมชั่น
ไปถึงฮานอยก็ปะทะกับอากาศเย็นแบบที่คาดหวังไว้ ประมาณ 15 องศา คว้าเสื้อคว้าหมวกมาใส่กันแทบไม่ทัน
เรียกแท็กซี่เข้าเมือง โดนไป 9 คน 50 ดอลล่าร์
การจราจรที่นี่โหดร้ายมาก
ตลอดทางมีเสียงแตรตลอดเวลา
รถมีสองเลนส์ แต่ขับคร่อมเลนส์เฉยเลย
รถมอเตอร์ไซค์เต็มไปหมด ใครอยากโผล่มาจากรูไหนก็โผล่
แต่ที่แย่ที่สุดคือ รถห้ามขับด้วยความเร็วมากกว่า 60 km/h
แปลว่าเราเดินทางกันไปช้ามาก ท่ามกลางการจราจรแบบที่ว่ามา
ผวาไป ขำไป สัปหงกไป
ถึงในเมืองก็กินข้าวเช้า เดินเล่น
อากาศเย็นลงอย่างต่อเนื่อง ต้องหาซื้อถุงมือเพื่อเตรียมตัวไปฮาลองเบย์ซึ่งหนาวยิ่งกว่า
ฮาลองเบย์ห่างจากฮานอย 180 กิโล
ใช้เวลาเดินทางช้าๆ ท่ามกลางจราจรมหาโหดไป 4 ชั่วโมง
โคตรทรมาน ง่วงชิบหาย นอนก็ลำบาก เพราะเสียงแตรดังตลอดเวลา
ฮาลองเบย์มีทัศนียภาพที่ดีกว่าในเมืองอยู่มากทีเดียว
ห้องนอนเป็น Sea View ในราคาแค่ 700-800 บาท
ตื่นเช้าไปล่องเรือ กินอาหารทะเลสดๆ แบบว่าปลาหมึกซาชิมิหวานบางกรอบเป็นมะพร้าวแก้ว
มีความสุขมาก
เล่นไพ่ได้ตังก็ยิ่งอารมณ์ดีเข้าไปใหญ่
กลับมาอีกวัน ใช้ชีวิตในเมือง อากาศหนาวมากกว่าวันแรก
ไปกินเนื้อแพะย่าง ปลากะทะ เฝอเนื้อ แล้วก็อีกหลายอย่าง
อร่อยแต่ก็สู้อาหารไทยไม่ได้นะ
สนุก เพราะได้ไปเที่ยวกับแก๊งค์พี่น้องที่ไม่ได้ไปด้วยกันนานแล้ว
ทุกคนที่แก่มากแล้ว พออยู่ด้วยกันยังทำตัวเป็นเด็กๆ
เป็นครั้งแรกด้วยโอตได้ไปเที่ยวกับที่บ้าน ดีใจที่เข้ากันได้
กลับมาด้วยอาการป่วย แล้วก็เงินหมด ทั้งที่ไม่ได้ใช้อะไรมาก แต่ก็เหลือเงินไปเมกาน้อยลง
อากาศเย็นๆ ที่เวียดนามทำให้รู้สึกกับตัวเองว่า ถ้าไปอยู่เมกาซึ่งเย็นกว่านี้ แม่งจะรอดเหรอวะ
ไม่อยู่ที่เชียงใหม่หลายวัน มีหลายอย่างเปลี่ยนไปแบบแปลกๆ เหมือนเราไม่อยู่สัก 2 เดือน
รู้สึกยังไงไม่รู้
ค่อนข้างว่างเปล่า แล้วก็ไม่รู้จะทำอะไรต่อ
ขายของยอดขายตก ยิ่งเครียดเข้าไปใหญ่
เหนื่อยใจ เหนื่อยร่างกาย ไม่อยากทำอะไร
การเดินทางครั้งนี้ดูดพลังไปเยอะ
แต่ถ้าให้อยู่เฉยๆ ไม่ไปไหน ก็ตายดีกว่า น่าเบื่อ
คิดแบบนี้มาได้สัก 3 วัน
วันนี้เจอโปรโมชั่นแอร์เอเชีย ก็เลยจองตั๋วลงไปกรุงเทพวันเกิดน้องชายเดือนหน้า
โห ใช้เวลาเป็นชั่วโมงกับตั๋วไปกลับกรุงเทพเชียงใหม่ที่นั่งเดียว!
แต่หายเบื่อว่ะ
อะไรของมึงเนี่ยยยยยยย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น