การเขียนโน้ตอันนี้ มีเรื่องตลกอยู่ 3 อย่าง
หนึ่ง เดินทางไปที่ที่น่าสนใจมาเป็นร้อย แต่เพิ่งจะมีบันทึกการเดินทางอันแรก
สอง ชื่อโคตรโหลและเชย... บันทึกการเดินทาง อะไรกันนี่ ไม่มีชื่ออื่นอีกแล้วเหรอ!?
สาม เป้าหมายหลักของการมาที่นี่ นอกจากจะเป็นการถ่ายทำรายการ XCNX ให้ลุล่วงแล้ว
ยังมีเรื่องการดูสามหนุ่มเนื้อทองผ่านทีวี ณ เวลาฉายจริงอีกด้วย!!!
วันที่ 7 มกราคม 2555
มาถ่ายรายการ XCNX ที่รีสอร์ทสวยๆ เงียบสงบแห่งหนึ่งใน อ.สันกำแพง บ้านแม่ปูคา
ชื่อว่า The Puka Boutique Resort
(สงสัยอยู่เหมือนกันว่าการมี Boutique นี่แสดงถึงความแตกต่างจากที่อื่นยังไง ยังไม่มีคำตอบ)
ความเก๋ของรีสอร์ทนี้คือ คุณเอ๊ะ วงละอองฟอง เป็นคนออกแบบ
ดัดแปลงสถานที่มาจากยุ้งข้าว ภาษาเมืองเรียกว่า หลองข้าว
เป็นยุ้งข้าวทำจากไม้สักทองขนาดใหญ่มาก
ใหญ่ขนาดที่ว่า เอามาทำห้องพักเป็นห้องพักแบบมีห้องโถงตรงกลางและห้องน้ำใหญ่ๆ ได้ 6 ห้อง
คือเรียกว่ายุ้งข้าวเศรษฐี คนรวยเอาไว้เก็บข้าว เก็บเยอะขนาดนี้ กินกันร้อยปีจะหมดมั้ย
เช้าวันนี้ออกจากบ้านตอนเก้าโมงครึ่ง มีข้าวเหนียวสังขยากล่องเล็กๆ ให้ติดมือออกมากิน
(ตอนเขียนนี่คือ นั่งอยู่ในรีสอร์ทสวยๆ และมือตักข้าวเหนียวสังขยาค้างคืนกิน...)
ก่อนเข้ามาที่รีสอร์ทไปแวะกินมื้อสายที่ เฮือนสล่า อยู่ที่ดอยสะเก็ด
เป็นร้านอาหารที่เมือง มีหมด เนื้อควาย กบ แลน (ตะกวด)
รอบนี้ของลองแค่เนื้อควายนึ่งก่อนละกัน...
ที่ร้านเฮือนสล่านี่ มีแปลงผัก กับบ่อปลาของตัวเอง เลี้ยงไก่ไข่เองด้วย
ก่อนกินก็ไปเดินเล่นแปลงผัก
แปลกดีเหมือนกัน เป็นเด็กเมือง ไม่ค่อยได้เห็นอะไรแบบนี้
พริก กะเพรา ปลูกยังไงยังไม่รู้เลย
บ่ายโมงมาถึงรีสอร์ท
พอได้เห็นรีสอร์ทแล้วเกิดความรู้สึกอย่างหนึ่ง ก็คือ ดีจังที่เราได้ทำงานสื่อ
ได้ไปไหนมาไหนในที่ดีๆ แปลกๆ มาตลอด
รีสอร์ทนี้ ถ้าไม่ค้นหาข้อมูลถ่ายรายการคงไม่มีโอกาสรู้จัก และไม่ได้มา
ที่นี่ก็ปลูกผักเอง ทำนาเอง
คิดดูว่าข้าวมื้อเย็นที่เรากินกัน เป็นข้าวที่มาจากนาในรีสอร์ทที่เห็นๆ กันอยู่นั่นแหละ
ตื่นเต้นมาก นอกจากจะแกรนด์แล้วยังแฮนด์เมดอีกตังหาก (ไม่รู้ใช้คำว่าไร)
ก่อนนอน ไปเดินถนนคนเดินสันกำแพง
ที่เชียงใหม่นี่ ไม่ว่าวันไหน ที่ไหน ก็มีถนนคนเดินให้ได้เดินแฮะ
ดีตรงที่มีอะไรทำ แต่ไม่ดีคือเป็นช่องทางให้ช็อปได้ตลอดเวลา
จ่ายครั้งละ 300 บาท เดินอาทิตย์ละ 3 วันก็เป็นพันแล้วค่ะ
ถนนคนเดินที่นี่ ตรงทางเข้ามีชมรมรำวงอะไรสักอย่างอยู่ด้วย
สมาชิกใส่เสื้อสีฟ้าจับกลุ่มรำวงกลางถนนเลย (เหมือนเสื้อบริษัทคุณกริชในสามหนุ่มเนื้อทอง :p)
เปิดเพลงลูกทุ่งเสียงดัง น่ารักดี ไม่ค่อยได้เห็นบ่อยๆ
ถนนคนเดินที่นี่ มีอาณาจักรลมยางให้เด็กเล่นตั้งหลายหลังแน่ะ ที่อื่นไม่มี น่าจะเป็นเพราะไม่มีพื้นที่
ของเล่นเด็กก็มี คิดถึงหลานที่กรุงเทพ อยากจะซื้อไปฝาก
แต่ก็นะ สุดท้ายจบลงที่เสื้อมือสองตัวละ 40 บาทตามเคย
มาทำงานครั้งนี้ได้พักเยอะหน่อย นอนกลางวันไปซะ 2 ชั่วโมง
พี่อ๊องผู้จัดการที่นี่ ดูแลดี เป็นกันเองมาก นี่ก็เป็นสิ่งสำคัญนะ ที่ทำให้การเดินทางแต่ละครั้งเป็นเรื่องดีๆ
ตอนนี้ ห้าทุ่มยี่สิบ พรุ่งนี้ต้องตื่นหกโมง ถ่ายน้องขี่จักรยานไปตลาด เช้าขั้นสุดยอด
เป้าหมายเรื่องการดูสามหนุ่มเนื้อทองบรรลุผล
แต่ทีวีช่องสามที่นี่ ไม่ชัดอย่างแรง!! น้ำตาจะไหล...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น