ไม่ได้คิดจะไปอาบผิวให้แทนเพื่อความฮอตในการใช้ชีวิตที่อเมริกาแต่อย่างใด
แต่เนื่องจากมีการจองตั๋วโปรข้ามปี ไปพักผ่อนท่องทะเลกระบี่ (และตรัง) ยาวนานเป็นเวลา 6 วัน 5 คืน
แล้วน้ำทะเลกระบี่ก็ช่างสุดยอด
มันขาวใสเนียนมากจนต้องกระโดดลงเล่นน้ำมันซะทุกจุดที่ทัวร์พาแวะ
เที่ยวคุ้มมาก ตัวแสบและดำมาก
ไม่น่าเชื่อว่าตลอดการเดินทาง ไม่ว่าจะด้วยรถทัวร์ เครื่องบิน รถตู้ เรือ
เรื่องที่แว่บคิดขึ้นมาในหัวบ่อยๆ คือ ถ้าเกิดอุบัติเหตุอะไรสักอย่างขึ้นมา จะเป็นยังไงวะ
คงจะเจ็บน่าดู หรือไม่ก็ตายไปเลย
ที่ดิ้นรนทำวีซ่า หาข้อมูลและหายืมตังสำหรับไปอเมริกาถือว่าเป็นศูนย์
ชีวิตจบ การเดินทางทุกอย่างจบ
เป็นการเปลี่ยนแปลงทางความคิดที่เป็นผู้ใหญ่ขึ้นหรือเปล่า ไม่แน่ใจ
เพราะดูเหมือนว่า วัยผู้ใหญ่จะมีความสามารถมากกว่าในการกลัวตาย หรือกังวลกับสิ่งต่างๆ รวมถึงการจินตนาการเรื่องร้ายๆ
นี่ก็เลยเป็นเหตุให้มีเพลง "พื้นที่เล็กๆ" ของบอย ตรัย ไว้ฟังเตือนตัวเองบ่อยๆ
สัปดาห์ที่ไปเที่ยวกระบี่ เป็นสัปดาห์ที่ประเทศไทยอากาศร้อนที่สุดในรอบปี
ขณะที่รู้สึกร้อนมากกับแดดในกระบี่ พยากรณ์อากาศบอกว่า ภาคใต้ 36-38 องศา
ภาคเหนืออุณหภูมิสูงถึง 42 องศา
ดีหรือไม่ดีก็ไม่รู้ ที่ไม่ได้อยู่ที่เชียงใหม่ แต่มาดำผุดดำว่ายกลางแดดที่กระบี่
กลับมาไม่กี่วัน ก็มีข่าวปลาตายเกลื่อนหาดที่กระบี่ เหตุจากแผ่นดินไหว
เสี่ยงสึนามิด้วย ช่วงนั้น
ระหว่างที่เล่นน้ำ (จะใช้คำว่า ว่ายน้ำ อาการก็ไม่ใกล้เคียงนัก) ทุกอย่างทุกเรื่องราวที่กังวล มันวิ่งหนีไปไหนไม่รู้
ความสวยงามและสนุกสนาน คือของจริงตรงหน้าใช่ไหม
ตอนนี้ หลังจากเตรียมเช็คลิสต์อะไรมากมายและจัดการหลายสิ่งในชีวิต
ดูเหมือนจะลืมกลิ่นและสีของท้องฟ้ากับน้ำทะเลไปซะแล้ว
ความสำคัญของชีวิตอยู่ตรงไหนกันแน่
อีก 31 วัน จะออกเดินทางไปประเทศหนึ่งที่ไกลที่สุดที่เคยไป
อาจจะตายก่อนเดินทาง
อาจจะไปแล้วไม่ได้กลับมา
หวังว่าจะเจอคำตอบก่อนถึงเวลานั้น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น