ภาคต่อ

เมื่อวานประมาณว่าอัพไม่เสร็จ
มีอันต้องปิดคอมไปก่อน

ขี้เกียจเขียนใหม่
ชื่อหัวข้อมันยาวเหลือเกินค่ะ

ขอเขียนต่อ

เนื่องจากได้อ่านข้อความหนึ่ง ในนิตยสาร Brigde เล่มล่าสุด
(เป็นนิตยสารที่ดีนะคะ สามารถหาอ่านได้ที่ SE-ED book)
พูดถึงอนาคิน สกายวอล์กเกอร์ ที่ปล่อยตัวปล่อยใจให้อำนาจมืดครอบครอง
กลายเป็น ดาร์คเวเดอร์ซะนี่

ว่าแล้วก็นึกถึง นาย ทอม ริดเดิ้ล พ่อมดผู้เก่งกาจ
ที่ปล่อยให้ตัวเองหยิ่ง จนสุดท้ายก็ตายอนาถ
(มาจากหนังสือเรื่อง Harry Potter เล่ม 7
ใครยังไม่อ่านก็ขอโทษด้วยที่ spoil นะคะ อิอิ)

ดับอนาถทั้งคู่

ที่จริง 2 คนนี้เป็นคนที่เก่งระดับ Top ของสังคมนั้นเลยนะ
เก่งแบบหาใครเทียบยาก
ได้รับการคาดหวังและ "อวย" อย่างเต็มที่

... ถ้าใช้มันเพื่องานรับใช้พระเจ้า เอ้ย!! งานช่วยเหลือโลกมนุษย์นะ
โลกอาจจะสงบสุขกว่านี้เยอะ ...


สมมติว่ามีคนแบบนี้อีกสัก 10 คน
หรือมีสัก 100 หรือ 1000 คน

โห...
ความเสียดายบังเกิดค่ะ

อนาคิน สกายวอล์กเกอร์ และ ลอร์ดโวลเดอร์มอร์ เป็นเรื่องในนวนิยาย
คนที่ควบคุมนิสัย จิตใจ และเรื่องราวของ 2 คนนี้ ก็คือผู้เขียน
จะไปโทษคนเขียนก็คงไม่ได้ (เพราะมีคนแบบนี้อยู่ อ่านแล้วมันก็สนุกดี)

มนุษย์เป็นผู้ที่กำหนดเส้นทางเดินชีวิตของเขาเอง
กำหนดด้วยการใช้ชีวิต และการตัดสินใจในทุกเรื่องราว

การที่จะเป็นเหมือนอนาคิน หรือ นายทอม ริดเดิ้ล
คือคุณต้องแสวงหาความเก่งกาจที่มีได้อย่างไม่จำกัดในชีวิตของคุณ

แต่การที่จะเป็นดาร์คเวเดอร์ หรือ ลอร์ดโวลเดอร์มอร์
คือคุณเชื่อมั่นว่า ความเก่งกาจของคุณ มีเพื่อทำให้ตัวคุณดีกว่าคนอื่น

ประมาณว่าเห็นแก่ตัว อะไรอย่างนั้น

สวัสดีชาวโลก
เลือกให้ถูกทางนะคะ
เสียดายน่ะ

และบทความภาคต่อ ก็จบด้วยประการฉะนี้!!!