เป้าหมาย >>>>>>>>>>

จะว่าไปแล้วก็เคยได้อ่านหนังสือหลายๆ ฉบับ และได้ฟังคำแนะนำจากหลายๆ คน
ว่าทำอะไร ควรตั้งเป้าหมาย
ชีวิตต้องมีเป้าหมาย ไม่งั้นจะไม่ประสบความสำเร็จ
เจอมาก็หลายปี แต่มาสำนึกสำเหนียกเอาจริงๆ ก็ไม่นานมานี้ถึงความสำคัญของมัน

รู้สึกว่า...
เราถูกสอนให้มีเป้าหมาย
แต่เราไม่ค่อยถูกสอนวิธีการตั้งเป้าหมายแบบสมดุลในความฝัน และความจริง
เราไม่ค่อยถูกสอนว่า เราวางเป้าหมายในชีวิตของเราได้เอง เพราะเราต้องรับผิดชอบมันเอง...

เราก็เลยมีเป้าหมายของตัวเองด้วยการเอาเป้าหมายมาจากคนอื่น
ให้คนอื่นตั้งเป้าหมายให้
หรือไม่ก็ตั้งเป้าหมายแบบ งงๆ
หรือสุดๆ ก็ไม่มีเป้าหมาย ใช้ชีวิตไปเรื่อยๆ และเรื่อยๆ...

โอ้ ชีวิตมันไร้ค่าขนาดดดด แล้วที่เห็นๆ มาหลายคนก็เป็นแบบนั้นจริงๆ
พระเจ้าอุตส่าห์สร้างสรรค์ปั้นแต่งมาอย่าง perfect
แถมพร้อมทุกเวลาในการเป็นที่ปรึกษาตลอดย่างก้าว

บางคนอาจจะไม่มั่นใจในสิ่งที่ตัวเองมีและเป็น
ก็เลยไม่กล้าตั้งเป้าหมายของตัวเอง
อาจจะกลัวไปไม่ถึง

บางคนอาจจะรอโอกาสและเวลา (คริสเตียนบางคนเรียกว่า การทรงนำ)
ถ้าโอกาสไม่เหมาะ ไม่ฉลุย ไม่เห็นทาง
ถือว่ายังไม่ใช่เวลาที่ดีในการกำหนดเป้าหมาย

ในทรรศนะที่หมี่ตกผลึกมาได้
การตั้งเป้าหมายทั้งระยะใกล้และไกล เป็นความรับผิดชอบของเราเอง
ที่ปรึกษาและผู้นำ มีหน้าที่ในการให้คำปรึกษาและนำให้ถูกต้อง
คนตัดสินใจคือเรา และคนที่รับผิดชอบกับผลเหล่านั้น คือเรา

พระเจ้าคือผู้ดูแลอยู่เคียงข้างเมื่อเรากำลังเดิน
นำหน้าเมื่อเราไม่เห็นทาง
และลากเรากลับ เมื่อเราหลง

ข้อพระคัมภีร์ในสดุดี 23:6 กล่าวว่า
"แน่ทีเดียว ที่ความดีและความรักจะติดตามข้าพเจ้าไป ตลอดวันคืนชีวิตของข้าพเจ้า"
ข้อพระคัมภีร์ในโยชูวา 1:9 กล่าวว่า
"เพราะว่าเจ้าไปในถิ่นฐานใด พระเยโฮวาห์พระเจ้าของเจ้าทรงสถิตกับเจ้า"
กำลังหมายถึงว่า คนของพระเจ้าไปไหน พระเจ้าอยู่ด้วย
ความรักและความดีงามของพระเจ้าตามเราไป ไม่ใช่สั่งให้เราไป
เราเลือกก่อน ใช่หรือไม่ใช่ พระเจ้าจะบอกเรา นำเรา และพาเราไปต่อเอง

หากเรากล้าคิด กล้าตั้งเป้าหมายชีวิตไกลๆ กล้าตัดสินใจ ด้วยสิ่งที่เรามี สิ่งที่เราเป็น และสิ่งที่เราฝัน
แบบนี้น่าจะเป็นการใช้ชีวิตที่เจ๋งกว่านะ
ก็เป้าหมายชีวิตและเส้นการเดินทางเป็นเรื่องซับซ้อน ละเอียดอ่อน และต้องค้นหา
ทำอะไรให้มันตื่นเต้นก็น่าจะดีกว่านี่นา