-- M e R R y C h R i S t m A S --

กว่าจะได้เขียนเมอร์รี่คริสตมาส
ก็ปาเข้าไปวันที่ 27 ธันวาคม

ขอความสุขสวัสดี จงมีแต่คนทั้งปวง

เป็นคริสตมาสที่เหน็ดเหนื่อยเหลือหลาย
นอนตายไร้เรี่ยวแรงติดกันมา 3 คืนแล้ว

แต่ก็เป็นคริสตมาสที่เต็มไปด้วยความสุข ความสนุกสนาน และความชื่นชมยินดี
(รั่วมากกับการไปแคลอริ่งและ Party)
เป็นคริสตมาสที่รู้สึกเหมือนอยู่ถูกที่ถูกทางถูกเวลายังไงก็ไม่รู้
(แคลอริ่งเลิกเที่ยงคืน ที่บ้านพี่หงส์ และข้าวมันไก่ บัวลอย โค้ก ข้าวเหนียวเปียก ที่กินทั้งคืนก็ไม่หมด)

คริสตมาสปีนี้ ขอยกให้เป็นคริสตมาสแห่งการเสียสละ
คืนคริสตมาสอีฟ หมี่นอนตี 4 ครึ่ง ตัดต่องานที่ใช้ในวันรุ่งขึ้น
อีฟและคนอีกมากมายต้องตื่นตี 5 เตรียมตัวไปร้องเพลงให้สื่อมวลชน 5 แห่ง (และอีฟขึ้นร้องเพลงอีก 3 เวที)
พี่อีกหนึ่งคน นอนตี 1 ตื่นตี 4 เพื่อรับโทรศัพท์คนจนถึง 8 โมงเช้า
และคนอีกหนึ่งกลุ่ม ช่วยงานบางอย่างอยู่ 2-3 คืน แทบไม่ได้พักผ่อน

ตลอดวันคริสตมาส หลายคนเตรียมบ้าน จัดงานคริสตมาสให้คนอีกหลายคน
และหลายคนก็ไปทำงาน เป็นเกลือและแสงสว่าง ให้กับหลายที่

เหมือนพระเยซูเข้าไปทุกที มีชีวิตอยู่เพื่อการเป็นพระพร
เกิดมาเพื่อการเสียสละ...

ดีใจจัง

+++++++

มีโอกาสแบ่งปันความรู้สึกให้คนรอบข้างฟัง...
สิ่งที่อยากขอบคุณพระเจ้าตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมา
เลือกได้แค่ 3 ข้อ
... 3 ข้อเองเหรอ
อยากขอบคุณเป็นร้อยข้อเลยนะ

1.ขอบคุณสำหรับเรื่องรถคว่ำ
-- ทำให้เรียนรู้จักความห่วงใยและการดูแลของแม่
-- ทำให้เรียนรู้ว่า อย่าคิดว่าตัวเองเก่ง อย่าประมาท
-- ทำให้เรียนรู้ในการขอบพระคุณพระเจ้าทุกกรณี

2.ขอบคุณที่พระเจ้าสอนเรื่องความเชื่อใจ
-- ได้เรียนรู้จักที่จะเชื่อใจคน ไว้วางใจคน เชื่อในส่วนดีของคน หวังใจในคน
-- ถ้าเขาเป็นคนของพระเจ้า พระเจ้าจะรองรับสิ่งดีในชีวิตของเขา
-- เป็นเรื่องที่ลึกซึ้งมาก ขอบคุณพระเจ้าที่สอนหมี่อย่างจริงจังและชัดเจนค่ะ

3.ขอบคุณสำหรับสันติสุขในชีวิต
-- กราฟวัดระดับสันติสุขเริ่มสูงขึ้นแบบมีเสถียรภาพ
-- กราฟอาจจะมีลงบ้างเป็นครั้งคราว (แต่เมื่อก่อน มันขึ้นเป็นครั้งคราวน่ะ แย่กว่า)
-- ทุกเหตุการณ์ในปีที่ผ่านมา สอนให้รู้ว่า
สันติสุขจากพระเจ้าเป็นสิ่งที่แตกต่าง ต้องรักษา ต้องแสวงหา และมีคุณค่ามากๆ


มีอีก เยอะ เยอะ เยอะ เยอะ ที่อยากขอบคุณพระเจ้า
-- ความรักแบบอบอุ่น (นั่นแหละ อบอุ่นมาก)
-- คำว่าครอบครัว (แม่ พ่อ น้องชาย น้องสาว ญาติพี่น้องมากมาย และการแต่งงาน)
-- การร้องไห้ที่ไม่สามารถห้ามน้ำตาได้ (เกิดมาไม่เคยเป็นเลย)
-- คนรอบข้างที่เข้าใจกันและคุยกันรู้เรื่อง (รั่วๆ คล้ายๆ กัน)
-- การทรงนำในการตัดสินใจ (นำแบบก้าวต่อก้าว)
-- เสรีภาพในการเดินกับพระเจ้า (กฏเกณฑ์ ไม่สำคัญเท่าความรักพระเจ้า จำไว้)
-- เรียนรู้จักการดูแลในเวลา บ่อจี๊ (อดเป็นอด)
-- ความสำคัญของการดูแลสุขภาพ (มีคนบอกว่า "ถ้าดูดีๆ จะเห็นว่าโทรมมาก" T_T)
-- การวางตัวที่เหมาะสม (โตซะทีเหอะ)
-- การขยายศักยภาพ (ใครจะเชื่อว่าตัวเองทำอะไรได้มากมายขนาดนี้)
-- การอัศจรรย์ผ่านวิถีชีวิตการทำงานแต่ละวัน แต่ละวัน
-- อีฟ นัทสุดา และทุมพร (เพื่อนรักและลูกแกะ)

เหย เยอะมากเหอะ เยอะมาก เยอะมากมาก
ขอบคุณพระเจ้าค่ะ
ยังไม่หมดนะเนี่ย
ขอบคุณถึงพรุ่งนี้ก็ยังไม่พอเลยมั้ง