กลับมาอย่างเต็มภาคภูมิ

--- นึกว่าจะต้องสมัคร blog ใหม่ซะแล้ว ---
ขอบคุณพระเจ้า
ไม่ได้เขียน blog แล้วเหมือนโหมด Emotion ไม่ค่อยถูกควบคุมอย่างมีระบบ
(เว่อร์ไหม)

ใครๆ ที่ติดตามอ่าน Emotional mode ของหมี่มาบ้าง
ก็สามารถกลับมาอ่านต่อได้นะคะ

การใช้สมองและความคิดเป็นงานที่ยาก
แต่จะว่าไป ในทุกวัน เราก็คิดกันเป็นปกติอยู่แล้ว
คิดเรื่องนั้น คิดเรื่องนี้ มีสาระบ้าง ไม่มีสาระบ้าง
คิดเพ้อฝัน ไม่มีทางเป็นจริงบ้าง

ช่วงที่ผ่านมา ได้เรียนรู้อย่างหนึ่งว่า
การคิด เพื่อตอบโจทย์และข้อจำกัดทุกอย่างอย่างดีที่สุด
เป็นเรื่องยาก
ยากกกกกกกกกก
ยากมากกกกกกกก
อ๊ากกกกกกกกกกกกกก

คือมันต้องหาคำตอบที่ดีที่สุด (คำนี้อีกแล้ว) ของทุกข้อจำกัด
ต้องหาวิธีการทุกทางที่จะหาได้
ต้องหาความสร้างสรรค์ที่ไม่เหมือนที่คนอื่นทำมาแล้ว
ต้องหาทุกความเป็นไปได้บนโลกใบนี้

อะไรก็ไม่รู้
มึน
ยิ่งเยอะก็ยิ่งมึนค่ะ

คงต้องไปพักแล้วล่ะ
(ที่ไหนได้ ตั้งใจจะดูรายการโทรทัศน์และเขียนสคริปต์ให้เสร็จภายในคืนนี้)

ขอบคุณพระเจ้า
ความคิดเป็นเรื่องที่ต้องจัดระบบนะนี่นะ