มันก็ยังงงๆ

คิดถึงชีวิตที่ประเทศไทย
ชีวิตที่จะตื่นกี่โมงก็ตื่น
อยากเจอใครก็ได้เจอ
อยากไปไหนเมื่อไหร่ก็ไปได้ง่ายๆ
ได้ทำงานที่อยากทำ


ยังไม่ได้เบื่อที่ใหม่
มีอีกหลายที่ ที่ยังไม่ได้ไปเที่ยว
เอาจริงๆ ตอนนี้ก็ยังสงสัยอยู่ด้วยซ้ำ ว่าจะได้เที่ยวจริงหรือเปล่า
หรือถึงเวลาก็ทำงานๆๆๆ แล้วก็มัวแต่เก็บตัง ไม่กล้าใช้ซะนั่น


ทุกวันนี้ยังมีคนถามอยู่ว่า หมี่มาอเมริกาทำไม
มาเรียนก็ไม่ใช่ซะทีเดียว มาหาเงินก็ไม่ใช่ซะทีเดียว
มาเที่ยวก็ไม่เชิง
เอาเข้าจริง วัตถุประสงค์คือ มาหาเงินเที่ยวแล้วก็เรียนขำๆ ล่ะมั้ง


อยู่ที่นี่มาสักพัก ยังไม่ค่อยได้ไปเที่ยวไหน
เพราะว่ายังไม่มีตัง ยังไม่มีรถ ยังไม่มีเวลา
เอาเวลาหาตังซื้อรถก่อนตอนนี้
ก็เคยมีความคิดขึ้นมาเหมือนกันนะ
ว่าเวลาไปเที่ยว เราก็อยากให้คนสนิท คนที่เรารักไปด้วยกัน
ถ้าไปเที่ยวโดยที่ไม่มีคนนั้นไปด้วย มันจะมีความสุขได้จริงรึเปล่า
ชีวิตที่คุ้มที่สุดคือการใช้เวลากับประสบการณ์ใหม่ๆ หรือการใช้เวลากับคนรอบข้างกันแน่


ทุกวันนี้พยายามลองอะไรใหม่ๆ
ทำอะไรที่ทำที่ไทยได้ยากๆ
กินอาหารเม็กซิกันมั่ง อาหารกรีกมั่ง
ไปดูหนังภาษาอังกฤษมั่ง
เดี๋ยวจะหาเวลาไปเดินมิวเซียม
แล้วก็ใช้ของยี่ห้อที่ประเทศไทยไม่มี (ถ้ามีปัญญาซื้อ)
ตอนนี้พยายามเดินตัดหน้ารถให้มากที่สุด
เพราะอยู่ไทยเราค่อยๆ เดินผ่านหน้ารถไม่ได้ แม่งโดนด่า
อยู่นี่เดินผ่านหน้ารถ ไม่จำเป็นต้องรีบแม้แต่น้อย


ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องอยู่ให้ถึง 1 ปี
ทำไมต้องเรียนให้จบ Certificated 1 ตัว
ที่จริงไม่ได้มีความจำเป็นต้องใช้ใดๆ เลย
แล้วจะมีเวลาได้ไปเที่ยวอย่างที่อยากเที่ยวรึเปล่า
ถ้าต้องไปคนเดียวจะกล้าไปมั้ยก็ไม่รู้
......




แต่คนเรา จะทำอะไรสักอย่างแม่งก็ต้องมีเป้าหมายป่าววะ
โตๆ กันแล้ว ชีวิตเป็นของเรา ทำอะไรก็ทำให้มันถึงที่สุดไป
เราจะได้รู้จักเราดีขึ้น ว่าเราทำอะไร อยู่กับอะไรได้แค่ไหน
เลือกเอง ตัดสินใจเอง เรียนรู้เอง จะได้ไม่ต้องโทษใคร


คำถามมันก็วนเวียนอยู่แค่นี้ล่ะชีวิต
คำตอบน่ะสิ ที่อาจจะแตกต่างกันไปแต่ละคน แล้วก็แต่ละช่วงเวลา