คอมตัวเดิมของหมี่

อยู่ดีๆ ก็สังเกตขึ้นมาได้ว่า ภาษาอังกฤษมีการใช้ Tense
โดยเปลี่ยนรูปอดีตและอนาคตของคำกริยา

แต่สำหรับคำนาม ไม่มีการเปลี่ยนรูป
แล้วอยู่ดีๆ ก็สงสัยว่า..
ทำไมคำนามไม่มีการเปลี่ยนรูป
เราอะไรทำตอนไหน สำคัญกว่า ตอนไหนเราเป็นยังไงหรือเปล่า
สิ่งของต่างๆ เป็นสิ่งเดิมตลอดไปเหรอ

วันนี้นั่งทำงานอยู่ที่ออฟฟิศ
กำลังปั่นต้นฉบับด้วยความเร่งรีบ (มาก)
ตั้งใจว่าจะเอาให้เสร็จ 2 ชิ้น
เสร็จแน่นอน!!

แต่เราไม่รู้หรอกว่าอะไรจะเกิดขึ้น...
นั่งทำงานอยู่ดีๆ คอมก็ดับเหมือนหลับตาตายลงไปเลยซะอย่างนั้น
เปิดอีกที ก็เป็นอีกที
จนรอบที่สามนี่ก็ถึงขั้นคุยกันไม่รู้เรื่องเลยทีเดียว
งานไม่เสร็จแล้วแน่นอน

ตกเย็น พี่ที่ออฟฟิศไอทีโทรมาบอกว่า
ฮาร์ดดิสก์พัง พังแบบจริงจัง
ถ้าต้องการกู้ไฟล์ก็เสียเงิน 6,000 บาท
เท่าั้นั้นยังเจ็บปวดไม่พอ
ใช้เวลากู้ 30 วัน!

เราไม่รู้จริงๆ ว่าอะไรจะเกิดขึ้น T_T
ก็ตัดสินใจว่าจะไม่กู้ เพราะเสียเงินและเสียเวลาแบบไม่คุ้มค่าเลย

พรุ่งนี้จะได้คอมตัวเดิมมาใช้ แต่ฮาร์ดดิสก์ใหม่
หน้าตาเหมือนเดิม แต่ข้อมูลข้างในว่างเปล่า
รูปที่เคยเก็บไว้ไม่มีแล้ว
งานที่เคยทำเอาไว้ก็ไม่ีมีแล้ว...
เป็นคอมตัวเดิมที่เปลี่ยนไปแล้ว
คอมตัวนี้เคยเป็นแบบที่มันเป็นในอดีต
แต่ตอนนี้ ไม่ใช่แล้ว
เป็นคอมตัวเดิมที่เปลี่ยนไป
เราไม่เรียกมันด้วยชื่อใหม่ ไม่มีเติม ed ไว้ท้ายชื่อเก่า
แม้ตอนนี้มันจะเปลี่ยนไปจากตอนนั้นแล้วก็ตาม
คนที่เปลี่ยนไป เราก็ไม่เปลี่ยนชื่อ ไม่เติม ed หรือใส่ will นำหน้าชื่อเขาเหมือนกัน

ของทุกอย่างเปลี่ยนไปตามเวลา
คนทุกคนก็เปลี่ยนไปตามเวลา
ขอบคุณคอมพิวเตอร์ตัวนี้ แม้มันจะทำให้หมี่ต้องทำงานหนักขึ้น
เพราะมันสอนหมี่ให้เรียนรู้ว่า หลายๆ อย่างเราเอาคืนกลับมาไม่ได้
แม้จะตะเกียกตะกายเอาคืนมาให้ได้ มันก็ไม่คุ้ม

เอาล่้ะ..
ข้อมูลในคอมพิวเตอร์หายไป ไม่เป็นไร ทำใหม่
สร้างโฟลเดอร์ใหม่ หาข้อมูลใหม่
จัดระเบียบคอมใหม่
แล้วป้องกันอย่าให้มันเป็นเหมือนเดิมอีก

วันเวลาและตัวตนที่เราเคยรักหายไป ไม่เป็นไร
สร้างใหม่ สะสมประสบการณ์และเรื่องดีๆ ใหม่
จัดระเบียบชีวิตใหม่
แล้วป้องกัน อย่าให้มันเป็นเหมือนเดิมอีก

แต่เราไม่รู้หรอก ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง จริงๆ นะ