หนึ่งคนและคนหนึ่ง

งานแถลงข่าวอันน่าตื่นเต้นของกีฬาสแต็ค
จบไปแล้ว อีกครั้งหนึ่งสำหรับงานแถลงข่าวของเรา
ลาจากงานนี้ด้วยอาการโล่ง โปร่ง หายปวดหัวอย่างอัศจรรย์
(ทั้งที่ก็รู้ดีอยู่แล้ว ว่ามันไม่ได้จบแค่นี้อะนะ)


ช่วงเวลาสั้นๆ ช่วงหนึ่งที่เพิ่งผ่านมา

ความรู้สึกว่า ตัวเองเป็นคนเล็กน้อย
ไม่มีอะไรดีเลย
และผิดพลาดไปหมดทุกอย่าง...

เริ่มกลับมาอีกครั้ง

เป็นความรู้สึกที่อันตรายมาก
เป็นอาการที่อยากร้องไห้ตลอดเวลา
ถ้าเริ่ม peak ก็จะเริ่มหดหู่ เศร้ามากขึ้นเรื่อยๆ และเรื่อยๆ

จากที่เคยเป็น ค้นพบว่าอาการนี้เกิดมาจากความรู้สึกว่าตัวเองล้มเหลว
เพราะทำในสิ่งที่คาดหวังตั้งใจได้ไม่ดี
แล้วก็สร้างความวุ่นวายให้คนอื่นรอบข้างเต็มไปหมด

ต้องคอยเตือนตัวเองตลอดเวลา ว่าความเป็นจริงแล้ว
เราไม่สามารถทำทุกสิ่งได้ perfect
ยิ่งไอ้สิ่งที่ทำมันก็เกินตัวซะขนาดนี้
ก็ต้องรับรู้เสมอ ว่าเราเป็นมนุษย์คนหนึ่งเท่านั้นเอง

เมื่อวานนี้ มีหนึ่งคนร้องไห้เพราะเรา (เขียนให้แล้วนะเม ^_^)
เพราะไม่เข้าใจกันบางอย่าง
แต่เขาเป็นหนึ่งคนที่สำคัญ ไม่ใช่แค่ใครคนหนึ่ง
ก็เลยแคร์ จนต้องเคลียร์กันให้จบ

หลายครั้ง บางเวลา
เราก็ต้องรู้ว่า เราเป็นแค่คนคนหนึ่ง เล็กน้อยมาก บนโลกใบนี้
ไม่สามารถควบคุมทุกอย่างได้
และไม่สามารถรู้ได้ ว่าอะไรคือสิ่งที่ดีที่สุด

หลายครั้ง บางเวลา
เราต้องรู้ว่า เราเป็นหนึ่งคน ที่ใครบางคนรักและใส่ใจมากเพียงพอ

ความสุขในการใช้ชีวิต
คงไม่ขึ้นอยู่กับว่า เราเป็นใคร
ไม่ขึ้นอยู่ว่า เราทำอะไร
แต่ขึ้นอยู่กับว่า เราเป็นหนึ่งคน ของใครบางคนหรือไม่


เพราะว่าการเห็นคุณค่าของใครบางคน ว่าเราเป็นหนึ่งคนที่สำคัญในชีวิตของเขา
ก็ช่วยลดความเศร้าที่มีอยู่ไปได้หลายเท่าแล้วล่ะ

ขอบคุณทุกคนและขอบคุณพระเจ้า
ที่ให้โอกาสหมี่ได้ดูแลงานนี้ค่ะ