อยู่ดีๆ ก็คิดขึ้นมาว่า
ในแต่ละวันของการดำเนินชีวิตของมนุษย์..
จำเป็นไหมที่ต้องมีการหยุดพักของสมอง
(แบบที่ไม่ใช่การนอนยาวอะนะ)
คนนี้ใช้สมองแบบนี้ ทำงานแบบนั้น ต้องมีเวลาพักสมอง หยุดคิดเท่านี้ชั่วโมง
คนนั้นใช้สมองแบบนั้น ทำงานแบบนี้ ต้องมีเวลาพักสมอง หยุดคิดเท่านั้นชั่วโมง
ว่ากันว่า ยิ่งคิดเยอะ คิดฉลาด
คิดเยอะแล้วฉลาดจริงรึเปล่า
ไม่ว่าจะคิดอะไรก็ฉลาดหรือไงนะ
อย่างนี้ คนที่คิดไปเองในหลายๆ เรื่อง
แต่ความจริงไม่ได้เป็นอย่างที่คิด
ถือว่าฉลาดไหม
คงจะไม่ เพราะตรรกะไม่ตรงกับผลลัพธ์ทางความคิดที่ได้
เท่าที่ค้นพบ มนุษย์หยุดพักสมองได้ 2 วิธีการ
วิธีการแรกคือนอนหลับ
--- นอนหลับแบบนอนยาว ปิดโหมดทุกส่วนของร่างกาย (ยกเว้นระบบหายใจ)
แบบนี้ได้พักทั้งสมองและร่างกายด้วย
.........
แต่หลายครั้งที่นอนยาวและก็ฝัน หรือบางทีก็หลับๆ ตื่นๆ
นอนเหมือนไม่ได้นอน พักเหมือนไม่ได้พัก
อืม... คงใช้ได้ระดับหนึ่ง
วิธีการที่สอง ก็คือ
(ใช้ได้กับทุกคนนะคะ)
หยุดพักกับพระเจ้า
เวลาที่เราไว้วางใจพระเจ้ามากจนถึงระดับหนึ่ง
สมองจะหยุดคิดในเรื่องวุ่นวายมากมาย หยุดกังวลกับการงานและปัญหาทุกสิ่งอย่างได้
การคิดตลอดเวลา อาจทำให้สมองทำงานตลอดเวลา
แต่การคิดในสิ่งที่ไม่ควรจะคิด นอกจากสมองจะทำงานหนักแล้ว
อาจจะทำให้หัวใจทำงานหนักด้วยเช่นกัน
หยุดพักสักหน่อยก็ดีนะ ทั้งสมองและหัวใจ
ไม่ใช่แค่หยุดการคิด
แต่เอาหัวใจเข้ามาปรับสมดุลในความถูกต้อง
สมองก็น่าจะถูกปรับสมดุลด้วยนะ
แบบนี้ การคิดคงไม่ทำให้สมองเหนื่อยสักเท่าไหร่แล้วล่ะ
ขอบคุณพระเจ้าค่ะ
ที่สอนวิธีการคิดอย่างถูกต้อง
(และให้อภัยในการคิดของหมี่ ที่บางครั้งก็ไม่ได้ถูกต้อง...จนเหนื่อยไปเอง)
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น