3 มิติ

ทำลายสถิติอีกแล้ว
เดือนที่แล้วไม่ได้เขียน Blog เลยสักเรื่องเดียว
ดูเหมือนว่าชีวิตช่วงนี้ไม่มีแรงบันดาลใจ
มีคนก็บอกว่า หมี่ชิลจนติดนิสัยขี้เกียจแล้วนะ
จริงเหรอ!!

เดือนที่แล้วลองใช้ชีวิตอีกแบบ
ไม่ติดอินเตอร์เน็ตในห้อง
สนุกดีนะ เพราะทุกๆ เสาร์อาทิตย์จะมีคนมาเยี่ยม มีเพื่อนไปเที่ยว
มีสัปดาห์นึงกลับลงไปกรุงเทพ คือ สัปดาห์วาเลนไทน์

ครั้งนี้ ขออนุญาตเขียนเรื่องความรัก (นานๆ จะน้ำเน่าทีนะ)
เป็นเรื่องหนึ่งที่ได้เรียนรู้ เมื่ออยู่ระยะไกล

ปกติหมี่เป็นคนไม่ค่อยแสดงออกว่ารัก
ไม่ตาม ไม่ง้อ ห้ามยอมอีกฝ่ายมากกว่า
คือดูเหมือนตัวเองจะมีทัศนคติโดยไม่รู้ตัวว่า ถ้ารักมาก เดี๋ยวแพ้
โดยเฉพาะหากเป็นความรักที่ต้องได้รับการตอบสนองคืน ยิ่งต้องไม่แพ้

สถานการณ์เป็นแบบนั้นมาตลอด วางตำแหน่งเป็นผู้ชนะได้เสมอๆ
ซึ่งมันก็ดีนะ เพราะฝ่ายที่ไม่ต้องวิ่งตามก็ไม่เหนื่อย
วันไหนที่เจ็บ ก็ฟื้นตัวเร็ว เพราะคุ้นเคยกับการเป็นผู้ชนะ

แต่ไม่รู้ว่าพอโตแล้วเจอกับอะไรเยอะขึ้นรึเปล่า เจอกับความรู้สึกแย่ๆ หลายอย่าง
ทำให้ความกลัวมันก็มากขึ้นตามไปด้วย
อยู่ดีๆ ก็กลัวการแพ้ขึ้นมาซะอย่างนั้น

ปัญหาของมันคือ เวลาเรากลัวการแพ้ เรามักมีแนวโน้มที่จะแพ้มากขึ้น
เพราะเราจะขาดความมั่นใจ
และเวลาเราขาดความมั่นใจ เราจะเรียกร้องความมั่นใจจากคนอื่น
ทำให้เรางี่เง่า ไร้เหตุผล จนทำตัวน่าเบื่ออย่างที่ไม่เคยเป็น
สุดท้ายก็โดนทิ้ง แพ้ราบคาบ

จริงๆ หมี่เชื่อนะว่าสิ่งที่ทำให้ชนะ ก็คือความมั่นใจแบบไม่กลัวแพ้
ซึ่งเกิดมาจากตัวเอง ทำเอง เรียกร้องจากคนอื่นไม่ได้

เอาเถอะ
ยังไงความรักและความสัมพันธ์ก็ไม่ใช่เรื่องการแพ้หรือชนะ
ไม่ใช่ใครเจ็บมากกว่าใครหรือใครทิ้งใครก่อน

หมี่ลองถามความรู้สึกของตัวเองในเวลาต่างๆ
เวลาที่อีกฝ่ายรักเรามากๆ ดูแลเราดีๆ
เราก็มีความสุขมาก ทำให้อยากอยู่กับเขามากขึ้น
อีกฝ่ายก็คงเหมือนกัน
เรารักเขามาก เขาก็ต้องมีความสุข อยากอยู่กับเราไปนานๆ

ไม่ชอบให้เขาจิกตัวเอง ไม่อยากรู้สึกว่าเขาไม่เชื่อใจ
ก็อย่าไปทำ เพราะเขาคงไม่ชอบเหมือนกัน

เวลาเขายอม เรารู้สึกว่าน่ารัก
เราก็น่าจะยอมบ้าง เขาจะได้รู้สึกว่าเราน่ารัก

ความรักเป็นเรื่องของการต่างตอบแทนรึเปล่า
เป็นกฏธรรมชาติที่พระเจ้าตั้งไว้ตั้งแต่แรกแล้วล่ะมั้ง
พระเจ้ารักเรา ก็ดีกับเรา เราเลยรักพระเจ้า
แล้วถ้าพระเจ้ายังดีกับหมี่ไปเรื่อยๆ
หมี่ก็รักพระเจ้าไปเรื่อยๆ

อย่างนี้ถ้าคุณดีกับเราไปเรื่อยๆ เราดีกับคุณไปเรื่อยๆ
ก็ไม่ต้องเลิกกันแล้วสิ
ไม่มีใครแพ้สักคน
ดีจัง...


Paradox - 3มิติ

แด่เธอ ผู้เป็นทุกอย่าง จะมีฉันรอคอยเดินร่วมทาง ฝันคงไม่ไกล

แต่เธอ จืดจางหายเลือนลางเปลี่ยนไป เส้นทางฝันของฉันจบลง นานแม้จะนาน

เฝ้ารอ..คอยอยู่ อาจจะเป็นแค่ฝัน วัน..ที่ดีกว่า เมื่อเธอกลับมาที่เดิม

จะมีความรัก ทุกๆอย่าง จะมีความฝันที่ปลายทาง

จะมีเราสอง เดินร่วมทาง

แด่เธอ ผู้ทำให้รักมีมิติ จะทำให้ฉันมีปลายทาง จะทำให้รักทุกๆอย่าง

แต่เธอ ขาดสิ่งเดียว ฉันรออยู่ฝันยังห่าง นานแม้จะนาน

แด่เธอ จะมีความรัก ทุกๆอย่าง จะมีความฝันที่ปลายทาง จะมีเราสอง เดินร่วมทาง

แด่เธอ ผู้ทำให้รักมีมิติ จะทำให้ฉันมีปลายทาง

ผู้ทำให้รักฉันมีจริง