20 สิงหาคม 2008

วันนี้ของปีนี้ดูแตกต่างไปจากปีอื่นๆ
เพราะสมาชิกในบ้านหายไปหนึ่งคน
ถือว่าเป็นเรื่องดี เพราะว่าหายไปได้ดีที่ London นู่นแน่ะ
ไม่รู้ว่าจะฉลองวันเกิดกับใคร
เพราะไม่ได้เป่าเค้กกับที่บ้านแล้ว

อยู่กันไกลมาก
ก็เลยไม่ได้ซื้อหรือฝากอะไรไปให้
เปลืองตัง เปลืองค่าส่ง
ขอเขียน blog ให้หนึ่งวันก็แล้วกัน

เพราะว่าอยู่กันไกลมาก ก็เลยทำให้เรารู้สึกเหมือนว่าอยู่ใกล้
ความคิดถึงทำให้เราโทรคุยกันบ่อยๆ
Comment Hi5 กันบ่อยๆ
แล้วก็ทัก MSN กันเสมอ
(แต่นี่เริ่มน้อยลงแล้วนะเธอ งานหนักสิ)

วันเดินทาง
เครื่องออกตอนประมาณตี 1 มั้ง เรากับแม่กลับบ้านก่อนเครื่องออก
เหมือนในหนังที่เคยดู...
เรากอดกันร้องไห้...
ตลกดี
แต่มันก็เศร้าสุดๆ จริงๆ นะ
ร้องไห้ตลอดทางกลับบ้านเลยล่ะ

ก่อนหน้านั้นไม่เท่าไหร่
ประมาณปีกว่าๆ
ยัยคนนี้ ชอบทำตัวเป็นเด็กไม่รู้จักโต
ทำอะไรไม่ค่อยแคร์ที่บ้าน
อยากกลับบ้านตอนไหนมันก็กลับ
อยากไม่กลับ หรือกลับแล้วออกไปอีก ก็ไปซะงั้น
เป็นความปวดหัวจนชินชาของแม่อย่างมาก
กระทบใจเราด้วยในหลายครั้ง
กัดฟันเตือนอยู่เรื่อยๆ

ประมาณช่วงมหาวิทยาลัย แล้วก็ม.ปลาย
ช่วงแย่งกันใช้รถ ช่วงขี้บ่นเรื่องจัดห้องนอน...
ช่วงที่เรายังเป็นเด็กน้อยอยู่เหมือนกัน
ทะเลาะกันบ่อยมาก
กลับไปคิดแล้ว ยังรู้สึกตัวเองเป็นพี่สาวที่โหลยโท่ยจริงๆ

นิสัยหนีออกไปเที่ยวตอนดึก...
เราก็เป็นให้เห็นก่อน
มีแฟนตั้งแต่เด็ก...
เราก็เป็นให้เห็นก่อน
เที่ยวบ่อยทั้งไกลใกล้ ติดเพื่อน กินเหล้า...
เราก็เป็นให้เห็นก่อน
แอบเอารถไปซิ่งไกลๆ...
เราก็เป็นให้เห็นก่อน

ไม่ไหวเลย

ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น
ไม่ว่าความประพฤติบางเรื่องจะเลวร้ายแค่ไหน
(จำได้ไหม ที่เธอไม่กลับบ้าน แล้วชั้นกับแม่ขับรถตามทั้งคืน)
(จำได้ไหม ที่เธอเคยโดนพ่อตี ตอนคุยโทรศัพท์)
(จำได้ไหม ที่เธอ......)

แต่ว่าก็ทำให้เราภูมิใจในตัวเธอได้เสมอ
เรื่องการเรียน
เรื่องความสำเร็จในงาน
ได้เงินเดือนเยอะกว่าพี่สาวตั้งแต่ปีแรกเลยนะ
ขนาดขยันลาออกขนาดนี้ ยังมีแต่คนอยากได้ไปทำงานด้วย
เรื่องความตั้งใจที่จะไปเรียนต่อ คนแรกของบ้าน

เอาจนได้
มันไปจนได้

คิดถึงมาก
แล้วก็เป็นห่วงมาก
ตอนที่อยู่ที่สิงคโปร์ ที่เธอเจออุบัติเหตุ
หรือตอนที่เธอมาปรึกษาทุกครั้ง ทุกเรื่อง
ชั้นดีใจมาก ที่เธอไว้ใจ
แม้จะพึ่งไม่ค่อยได้ก็เหอะ

ขอโทษด้วย ที่แต่ก่อนเห็นแก่ตัวไปหน่อย
จำได้ เคยโกรธเธอ แล้วก็เบียดเธอตกมอเตอร์ไซค์ด้วย แสบมาก 555

ไม่ต้องเหงานะ
อดทนหน่อย

วันเกิดปีนี้ โอ๊กฝากบอกว่า
"รักเสมอ จบ"
แม่ฝากบอกว่า
"ตั้งใจเรียน แค่นี้แหละ"

บ้านเราพูดกันไม่เยอะหรอก
เอะอะก็ไม่คุยด้วย เอะอะก็บึ้งใส่กัน
แต่ว่าแต่ละคนก็โตขึ้นเยอะแหละ เธอว่าไหม
แม่ก็ไม่เหมือนเดิมแล้วล่ะนะ

แล้วจะรอดูความสำเร็จของน้องสาวคนนี้นะ
Happy Birthday
ขอให้เป็นอายุ 24 ที่ทำให้เธอโตขึ้นมากๆ
อธิษฐานเผื่อเธอเสมอ ขอให้พระเจ้าดูแล
ชั้นจะพยายามดูแลแม่ให้ดีที่สุด
คงไม่ดีมากหรอก
แต่ก็จะพยายามที่สุดนะ

ซึ้งหน่อย
รักเธอมาก มาก มาก

20 สิงหาคม 2551
เหมี่ยว ปวีณา เหมทัศน์
ครบรอบอายุ 24 ปี
ที่ London