เหมือนจะ...

ถ้ากลับไปดูประวัติของ Gsus7
เหมือนจะล้มมาหลายที แต่ก็ไม่ล้ม
เหมือนจะหยุด แต่ก็ไม่หยุด

ความท้อใจกับความล้มเหลว
รวมถึงคำวิพากษ์วิจารณ์มากมาย...
ไม่ได้ทำให้เราหยุดทำในสิ่งที่เราควรทำ
ทำมาตลอดเวลากว่า 1 ปีที่ผ่านมา
(จนใครๆ ก็มองว่าคนใน Gsus7 บ้าทำงาน)

ช่วงนี้ร้อนในขึ้นปากอย่างต่อเนื่อง
ถอนหายใจบ่อย เพราะว่าหายใจไม่ค่อยลึก
แล้วก็แอบมีอารมณ์ท้องผูกนิดหน่อย แต่ท้องอืดซะเยอะ
ยังดีตรงที่ไม่ถึงขั้นนอนไม่หลับ

เป็นช่วง peak อีกหนึ่งช่วงของบริษัท
อันมีผลต่อเนื่องมาจากสถานการณ์บ้านเมืองด้วย

จะจัดกิจกรรมกับโรงเรียน
โรงเรียนดันปิดทำการ
จะโทรถาม feedback ลูกค้า

ลูกค้าไปร่วมกลุ่มพันธมิตรซะงั้น
-_-"


อีกหลายหลายหลายประการ อันเป็นต้นตอของความเครียด
ความกดดัน ไม่ทันการของงาน
เรื่องส่วนตัวต่างๆ ที่ไม่ค่อยได้จัดการให้เรียบร้อย
ผิดนัดเพื่อนมา 2 อาทิตย์แล้วนี่

ถ้าหากว่าอยู่ดีๆ ประเทศไทยระเบิดขึ้นมา
บริษัทถูกปิด เพราะอยู่ดีๆ มีคนหมั่นไส้ที่มันมีอุดมการณ์กันนัก
น้ำท่วมกรุงเทพไปครึ่งเมือง (มีข่าวมาเรื่อยๆ อยู่แล้วนี่ เป็นไปได้สิ)
พันธมิตรกับนปก.จะตีกันตายไปอีกกี่คน

เราอาจจะหยุดอะไรไม่ได้เลย
และเราก็อาจจะช่วยอะไรไม่ได้
เราควบคุมอะไรไม่ได้ทั้งสิ้น

ความเครียดของเรา ที่เครียดแล้วเครียดอีกทั้งที่ทำอะไรไม่ได้
ก็ดูไร้ประโยชน์จริงๆ

ขนาดคนที่ไม่รู้จักพระเจ้า ยังรู้เลยว่ามีฝนตกแล้วก็ต้องมีฟ้าใส

เราเอง รู้ทั้งรู้ว่าพระเจ้าควบคุมอยู่ทุกสถานการณ์
แล้วจะกลัวอะไร

เพราะทุกครั้งที่เหมือนจะล้ม พระเจ้าก็พยุงไว้ตลอด
เหมือนจะแพ้ แต่สุดท้ายก็มั่นใจว่าชนะ

แล้วหลายทีที่เหมือนจะไม่ไหว พระเจ้าก็ไม่เคยมาสายเลยสักครั้ง

10-11 กันยายนนี้ บริษัทจะพาไปพักผ่อนที่รีสอร์ท แถวนครนายก
ไม่ได้ไปเพื่อช่วยกันร้องไห้ ระบายอารมณ์
ไม่ได้ไปเพื่อหนีปัญหาหรือสภาพวุ่นวายในเมือง
ไม่ได้ไปเพื่อประกาศ หยุดรบ

แต่ไปเพื่อรับกำลังใจ และวางแผนสู้ใหม่
ไปเพื่อขอบคุณพระเจ้า

ก็ผ่านมาได้ตั้งปีนึงแล้วนี่ ต่อจากนี้ไป สบายมาก!