วันลอยกระทง วันแห่ง...

วันลอยกระทงปีนี้มีหลายอย่างที่แตกต่างออกไป

หลายปีแล้วที่หมี่ไม่ได้ไปลอยกระทงที่ไหน
ตอนที่ยังอายุน้อยๆ มีเรี่ยวแรง ก็สนุกสนานกับงานลอยกระทงที่คนเยอะๆ
แต่ตอนนี้ อย่างมากก็แค่นั่งรอญาติมาลอยกระทงที่แม่น้ำเจ้าพระยาใต้คอนโดนี่เอง

วันนี้อยู่บ้านทั้งวัน แ้ล้วก็ได้ยินเสียงพลุตลอดทั้งวันจนทำให้รำคาญ
ไม่น่าเชื่อว่าการที่ทำงานจุกจิกเยอะๆ มันทำให้เราลืมความรู้สึกบางอย่างไปได้จริงๆ

งานค่อยๆ เบาลง มีเวลานอนพัก ออกไปกินข้าวกับครอบครัว
แล้วก็เข้ามานั่งฟังเสียงพลุที่ระเบียง มองดูประกายพลุที่อยู่ไกลๆ
ร้านอาหารด้านล่างเปิดเพลงดังขึ้นมาถึงชั้น 15
มองขึ้นไปด้านบน
มีโคมค่อยๆ ลอยเข้ามาในสายตา สูงขึ้น สูงขึ้น
จาก 3 โคมเพิ่มมาเป็น 10 โคม
แล้วก็ลอยไปจนลับสายตา
สวยเชียวล่ะ
(ถ้าได้ไปปล่อยโคมยี่เปงที่เชียงใหม่จะเป็นไงนะ...)

มองลงไปด้านล่าง
มีแสงเทียนวิบๆ วับๆ จากกระทงหลายใบที่ลอยอยู่ในแม่น้ำเจ้าพระยา

พอเห็นแสงจากพลุ แสงจากโคม แล้วก็แสงจากกระทงประชันกันแบบนี้
ก็อดให้นึกถึงแสงจากดวงจันทร์ที่กลมเต็มดวงเป็นสีเหลืองนวลไม่ได้
พอมองขึ้นไปที่ดวงจันทร์แล้วก็ต้องยอมรับว่า
คืนนี้ไม่มีอะไรสวยเด่นเท่าแสงจันทร์

เสียงพลุและความงดงามของบรรยากาศวันนี้
ทำให้รู้สึกว่า ทุกคนกำลังมีความสุข
วันนี้เป็นวันแห่งรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ

ดวงจันทร์แม้จะไม่มีบทบาทอะไรมาก
แต่ก็ดูเหมือนเค้ามองความสุขที่เกิดขึ้นด้วยรอยยิ้มอยู่ห่างๆ
แล้วก็เปล่งประกายให้ใครๆ ได้ชื่นชมและมีความสุขที่ได้มอง

เคยคิดว่าวันลอยกระทงเป็นวันแห่งความงมงายวันหนึ่ง
อยากขอโทษที่เคยคิดแบบนั้น
เพราะบรรยากาศและเรื่องราวรอบตัวที่เกิดขึ้นวันนี้
ย้ำให้รู้ว่าทุกๆ คนมีสิทธิ์ที่จะมีความสุขในทุกๆ วันของชีวิต

ขอบคุณพระเจ้าค่ะ