จิตใจเอ๋ย ----

ตลอดสัปดาห์ที่ผ่านมา
เหมือนพระเจ้าสอนให้เรียนรู้จักบางเรื่อง
...อย่างเข้มข้น...

เป็นเรื่องเกี่ยวกับการดูแลจิตใจ
เวลาที่ต้องทำในสิ่งที่ไม่ชอบ หรือไม่อยากทำ
เวลาที่รู้สึกไม่เข้าใจอะไรบางอย่าง
เวลาที่รู้สึกว่าจิตใจห่อเหี่ยว ด้วยสาเหตุบางประการ (ซึ่งบางทีก็หาไม่เจอ)
และเวลาที่จิตใจเกิดอาการดื้อดึง ไม่ยอมรู้สึกอย่างที่เจ้าของต้องการ

ก็ต้องหาวิธีจัดการกับอาการเหล่านี้กันไปตามความสามารถของเจ้าของ

เป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อน มองไม่เห็น จับต้องไม่ได้ แต่จัดการได้ยากที่สุด
ไม่ว่าอะไรก็ตาม ทั้งคน สถานการณ์ หรือตัวเราเอง ก็สร้างผลกระทบกับจิตใจได้
..อย่างง่ายดายและรวดเร็ว
อาจจะฉุดขึ้น อยูดีๆ ก็มีความสุขอย่างบอกไม่ถูก
และอาจจะดึงลง อยู่ดีๆ ก็หม่นหมองหรือวิตกไปซะอย่างนั้น

คำพูดบางคำอาจทำให้จิตใจกระโดดโลดเต้น
และคำพูดบางคำ อาจทำให้ใจหล่นลงไปอยู่ตาตุ่ม

อวัยวะ ที่เรียกว่า "หัวใจ" เป็นการทรงสร้างที่อัศจรรย์มาก
แต่ "จิตใจ" เป็นการทรงสร้างที่อัศจรรย์ยิ่งกว่า

สดุดี 42: 5
: จิตใจของข้าพเจ้าเอ๋ย ไฉนเจ้าจึงฝ่ออยู่
ไฉนเจ้าจึงกระสับกระส่ายภายในข้าพเจ้า
จงหวังใจในพระเจ้า...

จงหวังใจในพระเจ้า...

หลายครั้ง จิตใจที่ห่อเหี่ยวเกิดจากความไม่เชื่อและไม่หวังใจในสิ่งดีที่พระเจ้าจะทำ

สดุดี 38:18
: ข้าพระองค์เป็นทุกข์ เพราะบาปของข้าพระองค์

และหลายครั้ง จิตใจที่ห่อเหี่ยวเกิดจากบางสิ่งบางอย่างรอบตัว
...ไม่ได้ดั่งใจเรา...

ตอนนี้ก็ระลึกเสมอแล้วว่า

จิตใจเอ๋ย... ไม่ว่ามันจะเป็นเช่นไร
แต่เราจะจัดการมันได้ ด้วยความหวังใจในพระเจ้า
และด้วยการเปลี่ยนแปลงตัวเราเอง
(ปัจจัยอื่นนอกเหนือจากนี้ ยึดติดและเปลี่ยนแปลงได้ยากเกินไป อันตราย)


โอย! อย่าอ่อนแอให้มากนักได้ไหมเนี่ยยยยย