-- พายุลูกต่อไป --

เมื่อ 3 เดือนก่อน
ชีวิตเหมือนถูกพัดด้วยพายุแทคกา-ตูน
แทคกา-ตูนที่มีรายละเอียดในเนื้องานเยอะแยะมากมาย
คล้ายๆ พายุ ที่หมุนๆ พัดชีวิตให้มึนงง

พายุลูกแรกคงเป็นพายุ Nic Channel
ไม่รุนแรง ไม่หมุนเร็ว แต่ลูกใหญ่ แล้วก็เป็นลูกแรกด้วย
รับมือกันแบบตั้งตัวทัน ลุยเต็มที่ แต่มั่วอยู่

ต่อมาเป็นพายุแทคกา-ตูน
ลูกใหญ่ พัีดแรง ลีลาเยอะ
ไอ้ที่คิดว่าจะรับมือทัน รับไหว
-- ก็เกือบตายเหมือนกันแฮะ --
ไม่ค่อยเหมือนกับลูกแรกสักเท่าไหร่
ขนาดมีคนเยอะกว่าเดิม
ยังแทบหมดแรง

ตอนนี้พายุแทคกา-ตูนเริ่มสงบลง
(หรือไม่ก็มีคนอื่นเข้าไปหมุนอยู่กลางพายุแทน)
มีพายุลูกใหม่เข้ามาอีกลูก
คืออัลบั้ม Eve & the Adams ของเพื่อนรักนั่นเอง

ตั้งแต่วันจันทร์ที่ผ่านมา
ลุยงานนี้แบบเต็มตัว
เหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าทั้งกายและใจ
สับสนวุ่นวายแล้วก็เครียดจนปวดหัว

แต่มันก็สนุกดี
ได้ไปนั่งคุยกับอาร์ตไดเก่งๆ
มือกราฟิกส์เก่งๆ
ได้ไปเดินดูโลเกชั่นแล้วก็ถ่ายภาพ
ข้ามเรืออีกต่างหาก

...ไม่ได้ทำอะไรแบบนี้มานานแล้วนะเนี่ย...

ก่อนหน้านี้ ใช้ชีวิตกับการประชุมทั้งวันทั้งคืน

พายุลูกนี้ก็คงจะสอนอะไรหมี่อีกเยอะเลย


จริงไหมที่ว่า
เด็กที่ทำการบ้านด้วยตัวเอง... น่าจะเป็นเด็กที่พัฒนาได้เร็ว
วันนี้เดินขึ้นรถไฟฟ้าใต้ดิน
ก็คิดขึ้นมาว่า...
เอ๊...เขาจะต้องกะละเอียดขนาดไหนนะ
ว่าใต้ดินตรงนี้ ไปโผล่บนดินตรงนั้น แล้วจะไม่ชนอะไร
จะต้องหาข้อมูลอะไรบ้าง

เราทำงานโทรทัศน์ งานเพลง งานที่ต้องเสนอไอเดียทางด้านภาพ
ต้องหาข้อมูลคงไม่ถึงเศษ 1 ส่วน 100 ของเขาเลย
...ยังมีอารมณ์ไม่อยากจะทำ...

แล้วงานของคุณจะดีได้ัยังไงล่ะคะ

คงต้องเรียนรู้จักการทำการบ้านมากขึ้น

เฮ้อ...
การทำงานโปรดักชั่นมันไม่ใช่คิดวัน 2 วันเสร็จ
แล้วอะไรก็ได้ที่ไหนล่ะ

คิดแล้วคิดอีกยังไม่ดีเลยบางที

สู้ต่อไป
อีกหน่อยเธอคงเข้าใจ
(และอีกหน่อยเราก็คงเข้าใจเหมือนกัน)

ขอบคุณพระเจ้าค่ะ สำหรับพายุลูกนี้
เชื่อว่าคงจะไม่พังเยอะ