ปลาที่ว่ายในสนามฟุตบอล <>--<

เมื่อเช้าได้อ่านหนังสือของ คุณวินทร์ เลียววารินทร์
ที่มีชื่อว่า -- ปลาที่ว่ายน้ำในสนามฟุตบอล --
ที่จริงเห็นมันวางไว้ที่บ้านตั้งนานแล้ว กะจะอ่านมาหลายที (เพราะเชื่อฝีมือนักเขียนคนนี้มานาน)
แต่พอจะหยิบอ่าน ก็แอบมีความรู้สึกว่า มันจะเป็นหนังสือที่เครียดหรือน่าเบื่อไหมน้า

ช่วงนี้สมองไม่ค่อยสงบสุข ไม่ฟิตก็ซึมไปเลย
แถมมีอาการปวดหัว กิ๊ดๆ อย่างไร้สาเหตุอยู่บ่อยๆ
ตอนนี้ก็ปวดอยู่มากอะนะ -_-"

ไม่บ่นละดีกว่า กลับมาพูดถึงหนังสือต่อ...

ใครจะรู้ว่าหนังสือเล่มนี้ (ชื่อแปลกๆ แบบนี้) ตั้งคำถามเกี่ยวกับโลกใบนี้อย่างเมามัน สนุกสนาน
อ่านแล้วตื่นเต้น เพราะมีข้อมูลใหม่ๆ อยู่เต็มไปหมด
(ถ้าไม่ได้มั่นใจเกี่ยวกับความจริงของพระเจ้า ก็อาจจะเชื่อและหวั่นไหวหัวใจ งุนงงตามไปได้)

+++++++

บางทีข้อมูลที่มันอัดแน่นอยู่เต็มหัว
ก็ไม่ได้ช่วยให้การดำเนินชีวิตมันง่ายขึ้นกว่าเดิมสักเท่าไหร่
การเป็นตัวของตัวเอง อาจไม่ได้หมายความถึงการตามใจตัวเอง
แต่อาจหมายถึงการเอาอะไรๆ ออกไปจากชีวิต เพื่อที่จะเรียนรู้สิ่งที่อยู่ในตัวเองให้มากขึ้น
และเดินต่อไปด้วยสิ่งนั้น ++ ด้วยความมั่นใจ

ใกล้จะสิ้นปีแล้ว...
ปีที่ได้รู้จักตัวเองมากอย่างไม่น่าเชื่อ
ปีที่เปลี่ยนแปลงเส้นทางชีวิตไปทางที่ควรไป
ปีที่รู้สึกว่าตัวเองได้พัฒนาในหลายด้านมากขึ้นมากกกกกกกกก

โดยเฉพาะเรื่องการคิด
แต่อีกหนึ่งสิ่งที่ต้องพัฒนาในปีต่อไป
คงเป็นการเอาอะไรๆ ออกไปจากหัวในเวลาที่ควร...

การเป็นตัวของตัวเอง โดยรู้จักพระเจ้าที่อยู่ข้างในตัวเองเนี่ย
คงทำให้เรื่องที่อยากพัฒนาในปีต่อไป
สามารถทำได้ง่ายขึ้น

ต้องเป็นอย่างนั้นแน่ๆ
^_^

(สามวันที่ผ่านมา มีทั้งอารมณ์ -_-" T_T >_< และ ^_^ )