เป็นคนนี่มันเหนื่อยนะ

ว่าไหม..

เดือนที่แล้ว เศร้าน้ำตาตกไม่รู้สาเหตุ

เดือนนี้ได้ไปเที่ยวรีสอร์ทดีๆ ทะเลสวยๆ ตั้ง 2 ที่

ดูหนังสนุกๆ 2 เรื่อง
(ทไวไลท์ นิวมูน เรื่องนี้ห้ามพลาด)
ได้กินมื้อเย็นหน้าเตาอุ่นๆ ตอนอากาศหนาวๆ
กินกับแม่ น้องชาย กับเพื่อนๆ อีกหลายมื้อ
พ่อโทรมาหาบอกว่าคิดถึง
ตอนสิ้นเดือน มีเงินเหลือ..

แต่...
ทำงานเสร็จไม่ทัน dateline
ไปนวดก็ปวดตัวจนนอนไม่ได้
ง้องแง้งกับแฟนหลายรอบแล้ว
เริ่มเครียดกับงานจนปวดหัว
โดนดุเสียงดังด้วย

มันเหมือนกับ...
เดี๋ยวก็มีเรื่องแย่ๆ แล้วเดี๋ยวก็มีเรื่องดีๆ
เดี๋ยวเราก็โตขึ้น แล้วเดี๋ยวเราก็กลายไปเป็นเด็กน้อยอีก
เดี๋ยวก็ผิดหวัง เดี๋ยวก็ได้ดั่งใจ
เดี๋ยวนั่งดมควันรถติดในกรุงเทพ แล้วเดี๋ยวก็ได้ไปสูดอากาศที่ไกลๆ
เดี๋ยวดูหนังเศร้าน้ำตาซึม เดี๋ยวก็ดูละครรักอมยิ้ม
เดี๋ยวกินบุฟเฟต์อาหารญี่ปุ่น แล้วก็ต้องกลับมากินข้าวโรงอาหารที่โคตรไม่อร่อย

เหนื่อยมากที่ต้องมารับอารมณ์ที่เปลี่ยนไปมาของตัวเอง
รับอารมณ์คนอื่นอีกตะหาก
ต้องทนกับความทุเรศของตัวเอง
แล้วก็ทนกับความบ้าบอของเพื่อนร่วมโลกด้วย
นี่ยังไม่นับการต้องเป็น "คนดี" ของ "คนอื่น" นะเนี่ย

เรื่องราวต่า่งๆ เข้ามา แล้วออกไป
เปลี่ยนใหม่
เริ่มเรื่องใหม่ รับมือกันอีก ด้วยอารมณ์ใหม่ๆ
หนึ่งวันเป็นสิบสิบเรื่อง
ไม่เหนื่อยได้ไงวะ
แล้วอยู่กันมาได้ยังไงตั้งนาน

ขอบคุณพระเจ้าที่อยู่กับเราทุกสถานการณ์และช่วงอารมณ์
เพราะความเจ็บปวดทำให้เรามีความสุขได้ซึ้งมากขึ้นจริงๆ นะ

ขอบคุณสำหรับอากาศหนาวๆ และเกาะช้างด้วยค่ะ
รักพระเจ้าที่สุึด